Sensei Tadashi Abe - 7 Dan Aikido (1926-1984)

Sensei Tadashi Abe - 7 Dan Aikido (1926-1984) - Pierwszy Nauczyciel Europy

Tadashi Abe, po japońsku 阿部 正, Abe Tadashi, urodzony w 1926 roku – zmarł 23 listopada 1984, jest pierwszym nauczycielem Aikido, który mieszkał i nauczał na Zachodzie, a zaczął nauczać we Francji. Rozpoczął treningi Aikido w Osace w 1942 roku, a następnie, podczas II wojny światowej, trenował bezpośrednio pod okiem największego mistrza tej sztuki, O'Sensei Morihei Ueshiby, w Iwama, jako uchideshi. W 1952 roku, po ukończeniu prawa na Uniwersytecie Waseda, przeniósł się do Francji, gdzie studiował prawo na Sorbonie i nauczał Aikido jako przedstawiciel Aikikai (6 dan). Po ponad siedmiu latach wrócił do Japonii. W 1964 roku uzyskał stopień 7 dan w Aikido Aikikai, jednak nie chciał go przyjąć w formie certyfikatu od fundacji Aikikai, chociaż jest w niej przechowywany.

Sensei Tadashi Abe - 7 dan (1926-1984)

Aikido zostało wprowadzone do Francji rok wcześniej, w 1951 roku, przez Minoru Mochizuki Sensei podczas wizyty, ale to Sensei Tadashi Abe nauczał w dojo poświęconym sztuce judo Mikonosuke Kawaishi Sensei, gdzie Aikido po raz pierwszy zaczęto regularnie nauczać na Zachodzie. Francja jest od tego czasu historycznym sercem Aikido w Europie, gdyż puls Aiki w Europie i świecie Zachodu zaczął bić właśnie we Francji. W początkach swojej przygody z Aikido, Sensei Tadashi Abe bardzo zależało na zbadaniu i potwierdzeniu skuteczności tej sztuki walki w walce, w prawdziwej walce. Napisał dwie książki o Aikido po francusku oraz miażdżący list krytykujący decyzję Sensei Koichi Tohei'a o odejściu z ruchu Aikikai i założeniu osobnego stowarzyszenia Ki Society. Tadashi Abe jest kuzynem Yoshimitsu Yamady, głównego instruktora i mistrza nowojorskiego Aikikai.

Rodzina Tadashi Abe jest blisko związana z Cesarskim Dworem Japonii, a jego ojciec, który jest właścicielem kopalni w Korei, rezerwuje część swojego majątku na wybudowanie dojo O'Sensei Morihei Ueshiba, którego podziwia, podobnie jak w przypadku Nakamury Tempu, założyciela Tempukai. W czasie II wojny światowej Tadashi Abe jest zamachowcem-samobójcą, kamikaze czyli pilotem kaiten w japońskiej marynarce wojennej, a ocalenie zawdzięcza jedynie zakończeniu wojny. Na szczęście bierze udział głównie w misjach, które akurat nie wymagały dokonania kamikaze. 

Aikido Shihan Bansen Tanaka (1912-1988)

Shihan Bansen Tanaka (1912-1988) - Mistrz Aiki Budo i Aikido z Osaki

Bansen Tanaka, 田中 万川, po japońsku pisane Tanaka Bansen (najpierw nazwisko rodu, potem imię), także Isaburo,  urodzony 21 marca 1912, Osaka – zmarł grudzień 1988, był japońskim nauczycielem Aikido oraz przedwojennym i powojennym uczniem mistrza Aikido, Morihei Ueshiby. Osiągnął ostatecznie stopień 9 Dan w Aikido w szkole Aikikai. Wiele jego ruchów w Aikido było okrężnych i koncentrowało się na ruchach spiralnych z biodrami nisko uniesionymi, co, jak sam mówił, było najważniejsze w sztuce otrzymanej od O'Sensei Morihei Ueshiba. Bansen Tanaka pozostał głównym instruktorem w Osaka Aikikai Dojo aż do swojej śmierci w 1988 roku.

Shihan Bansen Tanaka (1912-1988)

Bansen Tanaka był judoką, gdy poznał Mistrza Morihei Ueshibę w 1936 roku (lub na przełomie roku 1935/36). Pragnąc zgłębić tajniki sekretnej sztuki Aikido, założył dojo (Doudziou, DouJou) w Osace dla Noriaki (Yoichiro) Inoue, jednego z pierwszych uczniów i bratanka Morihei Ueshiby. Podążał za naukami Inoue i Ueshiby do 1939 roku, kiedy to został powołany do japońskiego wojska. Jego biegłość w Aikido zapewniła mu stanowisko ochroniarza w dowództwie armii (oficerowie wysokiej rangi mieli ochronę osobistą). Po wojnie wrócił do Osaki i wznowił regularne treningi Aikido. Udał się również do Iwamy (w trakcie budowy swojego dojo w Osace) i trenował oraz medytował z innymi znanymi uczniami O'Sensei Morihei Ueshiby (najintensywniej, dzień i noc przez okres trzech miesięcy). Był jednym z nielicznych uczniów, którzy trenowali z Mistrzem Aiki Morihei Ueshibą przed i po II wojnie światowej.

Mistrz Morihei Ueshiba skontaktował się z Bansenem Tanaką w 1951 roku i zasugerował mu zbudowanie prywatnego dojo w Osace, które miało stać się przyszłym Osaka Aikikai Dojo. Po inauguracji dojo (na początku 1952 roku), Morihei Ueshiba spędził tam kilka miesięcy, ucząc sekretów tajemnej sztuki Aikido, ściślej Aiki-Budo i często wracał, aby je odwiedzać i nauczać. Autor prywatnie wydanej książki zatytułowanej Aikido Shinzui (Istota aikido) i aż do śmierci pełnił funkcję głównego instruktor w Osaka Aikikai Dojo. Znaczniejsi studenci Mistrza bansena Tanaka (9 Dan): Yukio Kawahara (8 Dan), Seiji Tomita, Higuchi Takanari (7 Dan), Ishu Ishiyama (7 Dan)...

SHOBU AIKI - Historia - Etyka - Skarbnica Mądrości

SHOBU AIKI KYOKAI - HISTORIA - ETYKA - SKARBNICA MĄDROŚCI

O'Sensei Morihei Ueshiba - Dłonie w Gassho

HISTORIA AIKIDÔ

Starożytni Arjowie (Indoeuropejczycy) uprawiali sztuki walki, które zachowały się w Indii jako specyficzna śiwaicka joga dynamiczna (w tym wojskowa sztuka walki uprawiana przez Gurków). Aryjski system szkolenia Wojowników przeniknął do wielu narodów i kultur, w szczególności do Chin, gdzie sztuki zwane ogólnie Wu Shu kultywowano już 3500 lat przed e.ch. Osiągnięcia chińskich sztuk Wu Shu przeniknęły do Japonii około IV wieku e.ch., kiedy to Mistrz Akayama, syn trybuna prowincji Kyoto przebywał 32 lata w Chinach poznając najtajniejsze zasady i metody sztuk wojennych.

W ten sposób powstały podwaliny nowoczesnego, japońskiego Ju-jutsu znanego jako Daito Ryu. Współczesne Aikidô pochodzi od starożytnego Daito Aiki Ju-Jutsu udoskonalonego i skodyfikowanego przez Księcia Teijun (Teijun Fujiwara - czasami nazywany Sadazumi lub Sadagami), szóstego syna cesarza Seiva (850-880 e.ch.). Aiki Ju-Jutsu, przez syna księcia Tsunamoto, zostało przekazane pokoleniom rodziny Minamoto. W tym czasie sztukę posiadł Shunra Saburo Yoshimitsu z rodu Minamoto, który udoskonalał i rozwijał ówczesne Aikidô, Shobu Aiki. Obmyślił on zasady wielu technik i kombinacji obserwując zręczność pająka. Tak udoskonaloną czy rozwiniętą szkołę nazywał po prostu Aiki-jutsu. W 1574 roku protoplasta rodu, Takeda wyruszył do Aizu i przekazywał sztukę swym potomkom, którzy poznali ją jako techniki Aizu Todome. Później techniki i zasady AIKI przekazywane były kolejnym pokoleniom jako tajemna sztuka domu (klanu) Takeda i pozostawało jego rodzinną własnością aż do przewrotu Meiji w 1868 roku.

Po prozachodniej rewolucji Meiji, Soke Sokaku Takeda (Sensei) zaczął uczyć tej sztuki podróżując po całym kraju i w końcu osiedlając się na wspie Hokkaido. Jego syn otworzył Daitokan Dojo w Abashiri na Hokkaido i dalej rozwijał Aikidô, ściślej zbiór technik Aiki jako część systemu Daito Ryu, jako głowa szkoły Daito Ryu. Jednym z najznakomitszych uczniów Sokaku Takeda jest Morihei Ueshiba (1883-1969). Sensei Morihei Ueshiba zebrał techniki starych mistrzów, włączył do szkoły Daito Ryu elementy z innych szkół walki i dodał techniki własne wynikające z doświadczenia stosowania zasad AIKI w realnej walce na wojnie.

W ten sposób powstało czy raczej odrodziło się starożytne AIKIDÔ, SHOBU AIKI, AIKI-BUDO okresu Kamunagara. Celem Aikidô odtworzonego przez O'Sensei Morihei Ueshiba jest posuwanie naprzód życia i zrozumienia, a nie zniszczenie przeciwnika. Ostatnimi słowy Morihei Ueshiba Sensei do jego uczniów (Otagi) przed śmiercią było to, że Aikido powinno być nazwane "Shobu Aiki", wojenną sztuką służącą tworzeniu mądrości i charakteru. Obecnie Aikidô kontynuowane jest przez takich wielkich mistrzów oraz ich uczniów jak Koichi Tohei, Gozo Shioda, Yichihara Imoto, Minoru Mochizuki czy Hirokazu Kobayashi.

Dzisiejszy rozwój japońskiej Sztuki Walki AIKIDÔ (AI - harmonia, KI - moc, DO (Dou) - droga, sposób życia) został wypracowany życiem Morihei Ueshiba, człowieka głęboko uduchowionego, który w 1925 roku osiagnął satori (duchowe oświecenie). W ciągu swego życia usiłował bezpośrednimi studiami Budô i Kobudo (praktyka Sztuk Walki) skierować je ku odbudowaniu pierwotnych zasad starożytnego Kamunagara i uczynić je dostosowanymi i efektywnymi dla współczesnej ludzkości.

Kamunagara jest świadomością duszy wszechświata charakteryzująca się pełną pokoju drogą życia, opartą nie na filozofii czy ideologii, ale na intuicji i zrozumieniu praw Natury (Przyrody). Korzenie Kamunagara sięgają w "Złoty Wiek", dwanaście tysięcy lat temu, w erę wspólną tradycyjnych mitów Japonii, Chin, Korei, Okinawy, Hawajów, Oceanii i narodów obu Ameryk. Kamunagara ciągle leży u podstaw japońskiej kultury oraz szerzej tradycji Pacyfiku. Jego wpływ przyczynia się do trudności jakie mają w zrozumieniu Wschodu ludzie na Zachodzie, choć są Arjami, Wojownikami. 

Zmarł Piotr Nowakowski - Aikido Kobayashi - Dojo Łomianki

Zmarł Piotr Nowakowski - Sensei Aikido Kobayashi z Dojo Łomianki

Nie żyje Piotr Nowakowski, lubiany aktor, tancerz i sensei sztuki aikido zmarł nagle w wieku zaledwie 50 lat. O jego śmierci poinformowali bliscy, członkowie rodziny. „Z głębokim żalem powiadamiamy, że dziś dnia 2 września 2025 roku, nad ranem odszedł mój ukochany mąż, najwspanialszy tato, Piotr Nowakowski. Nie mam słów, żeby opisać tę stratę. O pogrzebie Piotra poinformujemy wkrótce. Proszę o modlitwę w intencji Piotra. Magda, Janek i Ida” – czytamy na facebookowym profilu aktora i mistrza aikido. 

Piotr Nowakowski - 5 dan Aikido - Dojo Łomianki

Pod postem pojawiły się dziesiątki komentarzy. Wiele osób w pozytywny sposób wspominało aktora i chwaliło jego umiejętności w japońskiej sztuce walki, aikido. Po śmierci Piotra Nowakowskiego głos zabrał też Marcin Kwaśny. „Proszę Was o modlitwę za mojego kolegę Piotra. Zmarł nagle w wieku 50 lat. Osierocił żonę i dwójkę dzieci. Miał w sobie bożą iskrę i pogodę ducha. Wierzę, że nadal się uśmiecha, będąc już po tamtej stronie. Do zobaczenia Piotrze! Jeszcze dokończymy naszą rozmowę…” – napisał.

Piotr Nowakowski był aktorem. Współpracował z Teatrem Wielkim – Operą Narodową i Teatrem Żydowskim w Warszawie. Występował w serialach TVP takich jak „Klan” i „Na dobre i na złe” czy w kultowym "Pitbullu". W ostatnim czasie wziął udział w najnowszej produkcji stacji pt. „Zaraz wracam”. Mogliśmy go też oglądać w serialu i filmie „Pitbull”. Aktor był również instruktorem sztuki walki Aikido. Swojego mentora i instruktora pożegnała krakowska grupa Aikido Kobayashi. Prowadził intensywne szkolenia, a jego nauki pobierali młodsi i starsi. „Dzisiaj odszedł nagle nasz Przyjaciel sensei Piotr Nowakowski. W takich chwilach brakuje słów i pozostajemy tylko z rozdartym sercem i pytaniem ‘dlaczego?’” - czytamy. 

Zmarł Jacek Ostrowski - Sensei Aikido Racibórz

Odszedł do wieczności Jacek Ostrowski - Sensei Aikido z Raciborza

Nie żyje sensei aikido Jacek Ostrowski z Raciborza, który był organizatorem raciborskiej "Budo Gali" oraz współzałożycielem Polskiej Organizacji Aikido oraz twórcą i prezesem raciborskiego ośrodka. Zmarły Jacek Ostrowski to instruktor na kierunku Bezpieczeństwo Państwa w Instytucie Studiów Społecznych. Odszedł w wieku 52 lat. Jacek Ostrowski był znany głównie ze swojej pasji do aikido, nurkowania i samoobrony.  

Jacek Ostrowski - 5 Dan Aikido - Racibórz

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dziś rano, dnia 7 maja 2024 roku, w wieku 52 lat zmarł nagle po powrocie z obozu nurkowania w Chorwacji, sensei Jacek Ostrowski, twórca ośrodka Aikido w Raciborzu, a także organizator Interdyscyplinarnego Festiwalu Kultury i Sztuki Japonii "Budo Gala". Urodził się 8 września 1972 roku w Krotoszynie, i chociaż trenował zapasy, karate kyokushinkai, ju-jitsu, najbardziej poświęcił się sztuce aikido. W 1991 roku rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej RP. Od tego czasu – w WKS Flota – podążał drogą sztuki aikido Mistrza Morihei Ueshiba. Współzałożyciel Polskiej Organizacji Aikido, prezes tej organizacji oraz Raciborskiego Ośrodka Aikido, przedstawiciel Polskiego Związku Instruktorów Służb Mundurowych, organizator wielu szkoleń i Budo Gali w Raciborzu. 

Informacja pojawiła się w mediach społecznościowych na profilu raciborzanina. - Z przykrością informuję, że odszedł nasz drogi przyjaciel, mentor, Sensei... Człowiek, który wychował i odmienił życie wielu z nas. Zostawiasz po sobie Jacku niemożliwą do zapełnienia pustkę. Żegnaj przyjacielu - napisał Oskar Szrajer. Jacek Ostrowski był zapaśnikiem, trenował także karate-kyokushin, ju-jitsu i aikido. Jako współzałożyciel Polskiej Organizacji Aikido powołał do życia raciborski ośrodek tej organizacji, zostając jej prezesem. Spełniał się także w Polskim Związku Instruktorów Służb Mundurowych, był również instruktorem nurkowania (założył Centrum Nurkowe "Blue Diving").

Zmarł Robert Gembal - Mistrz Aikido z Kaszub - 1970-2024

Zmarł nagle sensei Robert Gembal - mistrz aikido z Chmielna na Kaszubach - 1970-2024

W wieku 54 lat zmarł Robert Gembal, znany nie tylko w Polsce, ale i za granicą mistrz aikido z Chmielna, od lat związany z Kaszubami. W latach 1989-1996 przebywał przez siedem lat we Francji, gdzie uczył się u swojego mistrza Andre Cognarda. Sensei Robert Gembal był jednym z najbardziej utytułowanych mistrzów aikido w Polsce - 7 dan Shihan, był członkiem Rady Dyrektorów "Kokusai Aikidō Kenshūkai Kobayashi Hirokazu Ryu", był członkiem i szefem Grupy "Europejskiej Federacji Jodo" w Polsce nominowany przez Kriegera Pascala Menkyo Kaiden Shindō Musō-ryū, a także założycielem i mistrzem "Aikido Foundation" (Kobayashi Hirokazu Ryu), działającej w kilku krajach szkoły aikido.

Shihan Robert Gembal - 7 dan aikido (1970-2024)

Robert Gembal prowadził Kaszubską Akademię Aikido i m.in. w Chmielnie organizował treningi dla najmłodszych. Przed laty angażował się też w działalność społeczno-polityczną na terenie powiatu kartuskiego. O jego śmierci poinformowała w mediach społecznościowych Polska Akademia Aikido.

"Shihan Robert Gembal nie żyje. Rodzinie i bliskim składamy wyrazy współczucia. Spoczywaj w pokoju"- napisano.

W piątek, 23 lutego 2024 roku w wieku 54 lat zmarł Robert Gembal - mistrz aikido stylu Kobayashi, od blisko 30 lat związany z Kaszubami. Trenował pod okiem najwybitniejszych mistrzów sztuki aikido, a później jako mistrz aikido intensywnie trenował innych. W 1996 roku założył w Polsce Autonomiczną Akademię Aikido - (3A, AAA). Prowadził Kaszubską Akademię Aikido, m.in. w Chmielnie. Pochowany został na cmentarzu Bilowo w Kartuzach... 

Marek Trymbulak - 5 dan aikido - odszedł w 2023 roku

Bochnia - zmarł znany trener aikido i fizjoterapeuta Marek Trymbulak 

W niedzielę dnia 3 września 2023 roku po długiej i nierównej walce z chorobą odszedł Sensei Marek Trymbulak 5 dan – znany bocheński fizjoterapeuta oraz trener aikido. Marek Trymbulak przez 30 lat pomógł tysiącom pacjentów, a jako mistrz i instruktor aikido uczył, jak się bronić, ale też jak dbać o zdrowie, o kondycję, jak kontrolować i wykorzystać swoją siłę, energię i emocje w bezpieczny i odpowiedzialny sposób. 

Marek Trymbulak - Aikikai Bochnia - zmarł 3 września 2023 roku

Bocheńska sekcja aikido, którą stworzył i prowadził blisko 30 lat wychowała wielu adeptów. Działalność ta ciągle wspiera lokalną społeczność. Jeszcze w dniach 20-21 maja 2023 prowadził staż aikido w Piotrkowie Trybunalskim. Niestety, nowotwory dopadają z nagła i potrafią niesłychanie szybko zakończyć życie człowieka, nawet takiego, co całkiem dobrze dba o swój zrównowazony rozwój i profilaktykę zdrowotną. 

„Marku! Dziękujemy Ci za wszystko: za każdą pomoc, uwagę, dobre słowo, pocieszenie i humor, który nie opuszczał Cię nawet, gdy było trudno, ale przede wszystkim dziękujemy Ci za to, że byłeś dla nas najserdeczniejszym przyjacielem. Nie mamy słów, żeby opisać jak bardzo będzie Cię nam brakowało” – napisali przyjaciele informując o śmierci mistrza aikido, a także przedstawiciele klubu Aikido Aikikai Bochnia.

Pożegnanie zmarłego mistrza shidoin Marka Trymbulaka odbyło się w czwartek (7 września) o godzinie 11:00 w kaplicy na cmentarzu komunalnym w Bochni przy ulicy Orackiej. 

Masashi Numata Shihan Princeton Aikikai 1936-2023

Nie żyje założyciel Princeton Aikikai - Masashi Numata (1936-2023)

PRINCETON, NJ – Założyciel Princeton Aikikai, Masashi Numata, rocznik 1936, zmarł 3 maja 2023 roku – poinformowała jego rodzina. W chwili śmierci Sensei Numata przebywał w hospicjum. Sensei Numata i jego żona otworzyli Princeton Aikikai w styczniu 2002 roku. Nabożeństwo pożegnalne odbyło  się 3 czerwca 2023 roku. 

„W Japonii za datę jego śmierci przyjmuje się 4 maj 2023 roku, co oznacza śmierć, odejście i odnowienie” – podała w oświadczeniu jego rodzina - a chodzi o śpiączkę przedśmiertną w którą zapadł.

Masashi Numata Sensei - 1936-2023

Znany jako Sensei wśród swoich uczniów, Masashi Numata był mistrzem czarnego pasa siódmego stopnia (SHIHAN) tradycyjnej japońskiej sztuki walki Aikido. Sensei Numata miał ponad 50-letnie doświadczenie w nauczaniu na zajęciach i seminariach Aikido. Przez 20 lat był jednym z głównych nauczycieli Komitetu Aikido w Kioto. Spędził także 25 lat ucząc się pod okiem mistrza Tanaki Bansen Sensei z Osaka Aikikai.

Masashi Numata Sensei urodził się w Himeji w Japonii i wychował w świątyni Shioanji jako sierota w wieku od 6-tego roku życia. Zaczął naukę aikido mając około 20 lat pod okiem Bansena Tanaki Sensei, założyciela Osaka Aikikai w Japonii.

Numata przeniósł się do Princeton wraz z żoną Marie Mockers Numata w 2001 roku, aby założyć Princeton Aikikai pod przewodnictwem Yamada Sensei. Princeton Aikikai zostało otwarte w styczniu 2002 roku i prowadzi zajęcia dla młodzieży i dorosłych aż do pandemii COVID-19. Numata Sensei przez ponad 10 lat pracował także w Szkole dla Niesłyszących im. Marie H. Katzenbach.

„Poprzez swoje oddanie nauczaniu Aikido wpłynął na życie wielu ćwiczących Aikido. Jego pokorne, niezachwiane zaangażowanie na rzecz uczniów Szkoły Aikido zarówno w USA, jak i Japonii miało głęboki i pozytywny wpływ na życie uczniów” – stwierdziła jego rodzina.

Ostatnim życzeniem Masashi Numaty było, aby jego ciało zostało poddane kremacji, a prochy spoczęły pod drzewem. Publiczne nabożeństwo pogrzebowe odbyło się 3 czerwca 2023 w kościele Wszystkich Świętych w Princeton w godzinach od 10:00 do 11:00.  Pozostawił żonę Marie, także misztrzynię Aikido z 6 dan i trójkę dzieci - Taketeru Steve Numata, Kiyoka Arielle Numata i Ayaka Aurelie Numata. 

Jego rodzina podziękowała następującym osobom za wsparcie w tym trudnym czasie: ks. Stephen Sansevere, który pochodził z Kościoła katolickiego św. Alfonsa; personelowi Zespołu Opieki Hospicyjnej Najświętszego Odkupiciela; personelowi Penn Medicine Princeton Medical Center; Centrum szkolenia psów w Princeton; Członkom społeczności Princeton; Pracownikom szkoły średniej Robbinsville; Studentom, przyjaciołom i rodzinie Princeton Aikikai. 

Sztuka medytacji Zen w aikido i karate

Sztuka medytacji Zen w aikido i karate - zen i kobudo

Pewien człowiek uczący się sztuki medytacji channa (czanna, cianna) u chińskiego mistrza po dwóch latach ćwiczeń powiedział do swojego nauczy­ciela: „Mistrzu, tyle czasu przebywałem u ciebie, a nadal nie wiem, czym jest to, czego mnie uczy­łeś. Mistrz spokojnie i z uśmiechem odpowie­dział: Nie martw się. To wszystko jest w tobie”. Zen jest skrótem od japońskiego słowa „zenna”, które oznacza medytację, pochodzi z jogi i sanskrytu znane jako "dhjana" (dhyana/m, pojazd światła), początek wyższej grupy ćwiczeń jogicznych. Filozoficzne podstawy zen, a dokładniej zenna są owocem przemieszania tao­istycznych i konfucjańskich idei z duchowością i mistycyzmem z wedyjskiej jogi. Celem medytacji, zenna, dhjanam, jest osiągnię­cie wyzwolenia jaźni/duszy, czyli stanu nadświadomo­ści, nazywanego olśnieniem (satori), a w jodze samadhi. 

Mnich Zen w Zazen - Siedzenie w Medytacji - Kyoto Japonia

Nauki Zen należą do buddyjskiego zakonu i szkoły o tej samej nazwie i są rozpowszechnione głównie w Japonii, Chinach, Korei i Wietnamie, a od połowy XX wieku spotyka się je również na Zachodzie i w Polsce. Słowo Zen pochodzi od sanskryckiego słowa dhyana (lub jhana w palijskim), które zostało transkrybowane na język chiński jako channa i na japoński jak joryo (dziorjo, dźorjo) lub zenna, ale używa się tylko skróconej formy tego słowa - Zen lub Zazen - od sposobu siedzenia w medytacji. Zen oznacza spokojne siedzenie, czy też spokojną medytację. Joryo (czytaj: dziorjo) oznacza po japońsku całkowity spokój, przebywanie w całkowitym spokoju. Założycielem tej tradycji w Chinach był wielki indyjski mistrz i patriarcha buddyjski Bodhidharma, który przeniósł nauki Buddhy z Indii do Chin, poprzez Himalaje i Tybet, oczywiście. 

Zasady sztuk walki, w tym aikido, dżudo, karate, kempo, podobnie jak innych dale­kowschodnich sztuk walki, tradycyjnych kobudo, prócz całej mnogo­ści technik ruchu, opierają się także na sferze duchowej człowieka. Ćwiczenia koncentracyjno-medytacyjne, o których mówimy i piszemy w Polsce od 1978 roku, dają możliwość wnikania w psychikę, kie­rowania emocjami i poznawania ogromnego potencjału siły wewnętrznej. Osiągnięcie harmonii ciała, umysłu i ducha (shin-shin toitsu-do) wy­maga pracy i cierpliwości, lecz jego skutki są napraw­dę zbawienne w codziennym życiu oraz w praktyce sztuki walki. 

Młodzi adepci sztuk walki - mylnie uważający, że o wygranej walce decyduje tylko sprawność ciała i siła fizyczna - nie są świadomi, że zarówno w pojedynkach sportowych jak i w obliczu agresji coraz częściej spoty­kanej na ulicach z powodu moralnego zepsucia i narkotycznego zaćpania społeczeństwa, bardzo du­żo zależy właśnie od prawidłowej reakcji psy­chicznej i duchowej. Wewnętrzne wyci­szenie oraz skupienie osiągane poprzez praktykowanie zen, zenna, dhjanam, nie tylko decyduje o jasnym myśle­niu i szybkim podejmowa­niu decyzji, lecz wpływa także na sprawną i właści­wą reakcję ciała i zmysłów. Zdarza się nieraz, że osoby bardzo dobrze wyszkolone fizycz­nie ponoszą w walce klęskę na skutek słabej zdolności opanowywania własnych emocji. Błędem jest jednak nadmierne teoretyzowanie na temat zen czy dhjanam. 

Yoshimitsu Yamada Shihan - 1938-2023

Yoshimitsu Yamada Shihan - 17 lutego 1938 - 15 stycznia 2023

Bardzo przykra wiadomość, w dniu 15-tego stycznia 2023 roku w wieku 85 lat zmarł Yoshimitsu Yamada shihan, 8 dan, jeden z ostatnich uczniów O'Sensei Morihei Ueshiby. Polska Federacja Aikido przesyła serdeczne wyrazy współczucia rodzinie, przyjaciołom i licznej grupie uczniów sensei Yamady na świecie. 

Droga Społeczności Aikido,

Z wielkim smutkiem zawiadamiamy, że odszedł nasz ukochany nauczyciel Yoshimitsu Yamada Shihan. Yamada Sensei zmarł spokojnie w niedzielę, 15 stycznia 2023 roku pod opieką lekarzy ze szpitala Mount Sinai z rodziną u boku. Prywatne przygotowania do pogrzebu są organizowane przez rodzinę Sensei. Prosimy o uszanowanie ich prywatności w tym trudnym czasie. New York Aikikai zorganizuje w późniejszym terminie memoriał pożegnalny, który będzie otwarty dla wszystkich, którzy go kochali i uczyli się od niego jako wspaniałego nauczyciela aikido. Wiemy, że wielu z Was będzie chciało w jakiś sposób wyrazić swoje współczucie. Wkrótce przedstawimy odpowiednie sugestie. 

Yamada Sensei przybył do Nowego Jorku w 1964 roku, aby zostać głównym instruktorem nowojorskiego Aikikai. Rozpoczął aikido w wieku 17 lat w honbu dojo, Kwaterze Głównej Aikikai, jako uchi deshi (uczeń z zamieszkaniem) O'Sensei. Nie tylko zbudował NY Aikikai w światowej klasy szkołę aikido, ale także pomógł szerzyć stosunkowo nieznaną sztukę walki w dobrze prosperującej społeczności w całych Stanach Zjednoczonych, a później na całym świecie. Wielki orędownik indywidualności i szczerego treningu, jego zajęcia wznosiły się z harmonią i mocą symfonii, inspirując wszystkich do dawania z siebie wszystkiego. NY Aikikai pozostanie otwarte zgodnie z życzeniem Yamada Sensei. Niczego nie kochał bardziej niż dużych zajęć z dobrym humorem, więc proszę uhonoruj go, trenując tak, jakbyś prowadził zajęcia. Jego niesamowita energia i hojność ducha będą obecne na macie dla nas wszystkich. 

Toshikazu Ichimura Sensei - Aikido Aikikai

Toshikazu Ichimura Sensei (rocznik 1941, 7 dan Aikikai) 

Toshikazu Ichimura (ur. 12 grudnia 1941) jest japońskim nauczycielem aikido, który mieszkał w Szwecji w latach 1966-1986 i był w tym czasie nauczycielem odpowiedzialnym za nauczanie aikido w Szwecji. Ichimura Sensei był także odpowiedzialny za nauczyczanie w Danii, Norwegii i Finlandii, miał znaczenie dla rozwoju iaido w tych trzech krajach i był pierwszym, który prowadził pokazy aikido w Finlandii. Ichimura Sensei posiadał wówczas stopień 6 dan w organizacji aikido Aikikai, który otrzymał w 1977 roku od Aikikai Hombu Dojo, oraz 6 dan renshi w iaido od 1969. Poza tym, w związku z nauczaniem japońskich sztuk walki, uczył także makrobiotyki i japońskiego systemu mistyki dźwięku, kototama, potocznie nazywaną sztuką Kiai. Siódmy dan otrzymał tradycjnie, po ćwiczeniu przez tyle lat na jaki stopień startuje czyli po siedmiu latach od promocji na szósty dan, w 1984 roku. Przed promocją, w ramach przygotowań ćwiczył wtedy dużo w białej hakama, taki jest zwyczaj. 

Toshikazu Ichimura - Aikido Aikikai

Toshikazu Ichimura Sensei rozpoczął treningi w aikido w 1957 roku w dojo Aikikai Hombu w Tokio, gdzie Shoji Nishio Sensei był jego głównym nauczycielem. W 1961 wyjechał na Uniwersytet Toyo, gdzie założył uniwersyteckie dojo dla ćwiczenie szlachetnej sztuki aikido. Oprócz bycia nauczycielem w swoim klubie, Ichimura Sensei bardzo aktywnie uczestniczył również w działalności Japońskiego Stowarzyszenia Studentów Aikido, gdzie jego nauczycielem był Yasuo Kobayashi-sensei. Ichimura-sensei ukończył uniwersytet w 1965 roku i rozpoczął pracę w firmie optycznej Taiseikogaku Ltd.co (obecnie Tamron co.Ltd). 

W maju 1966 otrzymał tytuł instruktora Aikikai Hombu Dojo i przeniósł się do Sztokholmu, ponieważ Jan Beime i kilka innych osób poprosili Hombu Dojo Aikikai o wysłanie tam nauczyciela aikido. W maju 1966, Ichimura-sensei obiecał zostać nauczycielem aikido w Skandynawii: wyjechał z Jokohamy do Francji, a stamtąd przybył do Szwecji 4 września 1966. Początkowo Toshikazu Ichimura Sensei znajdował się w dojo Beime, Stockholm Aikikai, a później w Minnano. Podróżował również, ucząc w wielu różnych dojo w rejonie Sztokholmu. W 1968 przeniósł się do Uppsali, około 70 kilometrów na północ od Sztokholmu, gdzie we współpracy z miejscowym YMCA założył nowe dojo aikido i aikibudo. Od tego czasu dojo zmieniło nazwę i obecnie jest często określane jako Uppsala Aikikai. W następnych latach Ichimura Sensei wykładał w Uppsali, Sztokholmie i innych miejscach Szwecji, a także prowadził seminaria w Finlandii, Norwegii, Danii i Polsce. 

Trygve Forssten z Sankt Petersburga zaczął ćwiczyć aikido w Sztokholmie w 1968 roku, a wiosną 1970 roku przywiózł swojego nauczyciela Ichimura Sensei do Finlandii, gdzie zorganizował dlań dwa pokazy aikido, pierwszy w Turku, a drugi w Helsinkach. W tych pokazach Ichimura-sensei wykonywał również iaido, co było pierwszym pokazem tej sztuki w Finlandii. Te dwa pokazy zapoczątkowały aikido w południowej Finlandii - Trygve Forssten założył pierwszy fiński klub aikido w Pietarsaari w 1970 roku - a od 1971 sensei zaczął uczyć iaido jako sztuki dodatkowej na swoich obozach aikido. 

Wśród śladów, jakie pozostawił w szwedzkim aikido, jest związek między aikido i iaido, a  większość starszych adeptów aikido w kraju również ćwiczyła całkiem dobre iaido. Część skandynawskiego aikido, która wykonuje aikido w stylu Nishio Sensei, pierwotnie miała to połączenie z Ichimura Sensei. Toshikazu Ichimura Sensei napisał również dwie z pierwszych książek o aikido w języku szwedzkim, "Aikido" (1973) i "Aikido och fred" (dosłownie „Aikido i pokój”, 1982). Oprócz aikido i iaido, Ichimura Sensei uczył także terapii naturalnych opartych na Ki (np. shiatsu, kiatsu, rakken-ho, makko-ho, mahikari, reiki etc) czemu w końcu oddał się całkowice. 

Masatomi Ikeda Shihan 1940-2021

Shihan Masatomi Ikeda - Mistrz Aikido 7 Dan 

Masatomi Ikeda - jap. 池田昌富 Ikeda Masatomi; urodzony 8 kwietnia 1940 w Tokio, zmarły 21 czerwca 2021 – nauczyciel aikido, poziom 7 dan Aikikai. 

Jako dziecko choruje poważniej w okolicach ukończenia szkoły podstawowej i wstąpienia do szkoły średniej i musi chodzić do różnych szpitali, około roku 1950. Sprawia, że doświadcza, że może przezwyciężyć chorobę tylko przez swój wysiłek i tym samym wchodzi w kontakt z metodami leczenia, ćwiczeniami umysłu/ciała i „naturalnie” później z aikido. Od dzieciństwa uprawiał różne sporty, w tym  budo. Większy i silniejszy niż przeciętny Japończyk w tym czasie, wyróżnia się szczególnie w judo i sumo. 

Treningi aikido rozpoczął w roku 1958, w wieku około 18 lat. Od 1960 jego głównym nauczycielem był shihan Hiroshi Tada (9 dan Aikikai), jeden z najwybitniejszych uczniów mistrza Morihei Ueshiby. Obecny stopień 7 dan Aikikai Masatoshi Ikeda uzyskał już w 1989 roku. Poza aikido jest posiadaczem 5 dan sumo oraz 4 dan judo (dżudo, dziudo). W młodości Masatomi Ikeda intensywnie trenował sztuki walki: aikido u shihana Tady, judo w Kōdōkan i w dojo Liceum Dokkyo High School oraz sumo w "stajni" Kise. W 1964 ukończył studia (Nippon Physical Education University), uzyskując dyplom w dziedzinie sportu i higieny. Wkrótce potem wyjechał do Włoch (Italia) w celu szerzenia aikido Aikikai czemu poświęcił pięć lat. Spędził wiele czasu jako nauczyciel aikido w Neapolu. 

Na przełomie lat 1970 i 1971 powrócił do Japonii celem ugruntowania na nowo podstaw aikido pod kierunkiem nowego Doshu, Kisshomaru Ueshiba, syna założyciela, co było spowodowane zmianą programu nauczania po śmierci głównego mistrza Morihei Ueshiba w 1969. Jak wiadomo z historii, bardziej bojowy i oparty na pracy energii Ki styl Morihei Ueshiba (Shobu Aiki Aikido) został wtedy zastąpiony przez jego syna Kisshomaru Ueshibę stylem bardziej rekreacyjnym i mniej efektywnym bojowo w realnej walce, co jednak paradoksalnie przyczyniło się do wzrostu popularności takiej wersji aikido, aczkolwiek wielu starych uczniów Mistrza Morihei Ueshiba nie zaakceptowało tych zmian dla celów współczesnego sportu masowego (Uke sam biega za Tori, zamiast być przez Tori prowadzonym w realnej technice etc). Oprócz ćwiczenia aikido Masatomi Ikeda pracował jako profesor gimnastyki w Dokkyo High School, gdzie był wcześniej uczniem. W ten sposób minęło siedem lat zamiast jednego lub dwóch lat, jak wcześniej planował. Zebrał trochę doświadczenia w nauczaniu i trochę wiedzy w medycynie azjatyckiej, jak seitai czy seibukenkoho (metoda leczenia zgodna z manierą seibu). Miał też możliwość nauki hojo kata (w Kobudo Chokoshinei-ryu). 

Masatomi Ikeda ponownie pojechał do Europy na prośbę A.C.S.A. (Association Culturelle Suisse d'Aikido), a od października 1977 nauczał aikido w Szwajcarii. Podczas pobytu we Włoszech nauczał również judo, jednak po przyjeździe do Szwajcarii poświęcił się już wyłącznie nauczaniu aikido, jako instruktor delegowany przez japońską fundację Aikikai. W 1986 zostało otwarte Ikeda Dojo w Zurichu, na otwarciu którego byli prywatnie przedstawicie polskiego aikido. Przez kolejne lata sensei Masatomi Ikeda wizytował jako dyrektor techniczny placówki Dojo A.C.S.A. we wszystkich rejonach Szwajcarii. Prowadził również Aikikai w Czechach, na Węgrzech, w byłej Jugosławii i w Rosji. W 1996 w uznaniu zasług i wyjątkowych umiejętności, został jednym z dwóch asystentów technicznych światowej organizacji Aikikai (drugim był Hiroshi Isoyama, 9 dan). 

W następnych latach, po otwarciu dojo (dodzio) w Zurichu, jako dyrektor techniczny ACSA, odwiedzał bez przerwy różne dojo ACSA w całej Szwajcarii w tempie dwóch lub trzech dojo tygodniowo! Robił to w dodatku do cotygodniowego pół tuzina treningów, które kierował w swoim dojo w Zurychu. Równolegle prowadził krajowe i międzynarodowe seminaria czyli staże szkoleniowe, aby podtrzymać przyjaźń i ćwiczyć z aikidokami z pobliskich krajów. Przykładami są coroczny staż zimowy ACSA w Zurychu w Szwajcarii, który prowadził przy wielu okazjach wraz z Katsuaki Asai z niemieckiego Aikikai i Hideki Hosokawa z włoskiego Aikikai, coroczny etap letni w Saignelégier w Szwajcarii ze swoim nauczycielem Hiroshi Tada shihan z włoskiego Aikikai i coroczny staż późnym latem lub wczesną jesienią w Praiano we Włoszech, z Pasquale Aiello 7 dan, którzy również byli jego dobrymi przyjaciółmi. 

Jerzy Sapiela - Odszedł Mistrz Aikido

Sensei Jerzy Sapiela - Odszedł Mistrz Aikido (1956-2021) 

W dniu 5 kwietnia 2021 roku zmarł sensei Jerzy Sapiela, mistrz aikido, Shidoin, założyciel Karkonoskiej Szkoły Aikido, a także inicjator postawienia wielu Słupów Pokoju w regionie Szklarskiej Poręby. W grudniu 2019 roku Rada Miasta uhonorowała sensei Jerzego Sapielę, nadając mu tytuł Zasłużonego dla Szklarskiej Poręby. Jeżeli ktoś miał przegrać z chorobą to wydawało się, że to nie może być Jerzy Sapiela, gdyż przecież wydawał się być człowiekiem ze stali, twardym jak skała. Niestety nawet skały można kruszyć, przegrał walkę z koronawirusem, z chorobą przeziębieniową Covid-19, z którą nie ma żartów. 

Sensei Jerzy Sapiela to w zasadzie historia aikido Aikikai w Polsce z lat 1978-2021. Na swój pierwszy trening pojechał do Szczecina w marcu 1978 roku, kiedy działały już pierwsze polskie sekcje aikido, Janusza Daroszewskiego w Szczecinku i Mariana Osińskiego w Szczecinie. Dojazd ze Szklarskiej Poręby do Szczecina pochłaniał większą część nocy, drugą zabierał powrót powrót. Dwie nieprzespane noce noce i tylko dwie godziny treningu co tydzień. Tak to trwało przez pierwsze trzy lata nauki aikido Aikikai. W taki sposób Jerzy Sapiela zdobył swoje pierwsze kwalifikacje instruktorskie, a któż inny ze Szklarskiej Poręby mógłby wówczas tego dokonać? 

Jerzy Sapiela - Aikido Shihan

Każdego ze swoich uczniów aikido Aikikai zachęcał by szukał właściwego ruchu aikido, był otwarty na inspiracje, czerpał z różnych prezentowanych w Polsce „stylów” aikido i zawsze był dociekliwy i pełen pasji poznawczej. Jeden z uczniów wspominał „…uczył nas samodzielności, uczył nas myślenia. Był niesamowicie kreatywny ciągle poszukiwał i doskonalił metody ćwiczeń…” - wspomina Jerzy Pomianowski, prezydent Polskiej Federacji Aikido. 

Zaledwie dwa miesiące przed śmiercią Jerzy Sapiela został uhonorowany przez Hombu Dojo w Tokio najwyższym stopniem instruktorskim „Shihan Aikikai” nadawanym wąskiej grupie najwybitniejszych instruktorów aikido. W 2019 roku otrzymał dyplom od Ministra Spraw Zagranicznych Japonii Pana Kono Taro w uznaniu wyjątkowych zasług w wykorzystaniu sportu dla promocji wzajemnego zrozumienia oraz pogłębiania przyjaznych relacji między Japonią i innymi krajami. Sensei Jerzy Sapiela był inicjatorem postawienia wielu Słupów Pokoju w tym również tych w Szklarskiej Porębie.

Ideą przyświecającą słupom pokoju jest zbliżanie ludzi do siebie, a apel "Niech Ludzkość Świata Żyje w Pokoju" oprócz wymiaru globalnego odnosi się do zwykłej, codziennej ludzkiej życzliwości. - Bądźmy dla siebie dobrzy, bądźmy dla siebie życzliwi - mówił podczas uroczystości odsłonięcia Słupa Pokoju przy Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego we wrześniu 2016 roku. Spotkania przy Słupie Pokoju stały się coroczną tradycją miasta Szklarska Poręba. W grudniu 2019 roku Rada Miasta uhonorowała Jerzego Sapielę, nadając mu tytuł Zasłużonego dla Szklarskiej Poręby. 

Zmarł Sensei Marek Woźniak - Aikikai

Zmarł Sensei Marek Woźniak (17 kwietnia 1958 – 21 marzec 2021)

Z żalem informujemy, że po krótkiej chorobie zmarł jeden z prekursorów ruchu aikido Aikikai w Polsce, nasz kolega, ceniony instruktor i nauczyciel sensei Marek Woźniak (3 dan Aikido Aikikai). Na treningi w „Niebiańskim Dojo” wyruszył w pierwszy dzień wiosny, niespełna miesiąc po odejściu swego przyjaciela w ruchu aikido Bogdana Rumasa. 

Goodbye, my friend it’s hard to die (…), Now that spring is in the air…

C’est dur de mourir au printemps… 

Od początku 1981 roku Marek Woźniak uczestniczył aktywnie w środowiskowych działaniach zmierzających do powołania ogólnopolskiego stowarzyszenia oraz koordynacji programów szkoleniowych. 

"Z przykrością informujemy, że 21 marca 2021 roku odszedł od nas prekursor AIKIDO w Zielonej Górze sensei Marek Woźniak. Marek Woźniak mieszkał na stałe w Radomiu, a w latach 1979-84 studiował na WSP w Zielonej Górze. Autor jednej z pierwszych pozycji książkowej o AIKIDO wydanej w Polsce „Japońska Sztuka Walki”. Niech spoczywa w spokoju." --- napisało Dojo Szkoły Aikido w Zielonej Górze prowadzone przez Piotra Kirmiela... 

Jego entuzjazm i talenty organizacyjne sprawiły, że w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Zielonej Górze, gdzie studiował w latach 1979-84, powstał pierwszy w kraju Akademicki Klub Aikido (AKA), którego działalność była doceniana przez władze uczelni. Aikido wprowadzono jako fakultatywny program dydaktyczny. Zainicjowany został również program badań nad znaczeniem tej dyscypliny w terapii zaburzeń emocjonalnych. Klub był organizatorem wielu zgrupowań, w których brali udział zapraszani do Zielonej Góry wybitni nauczyciele aikido z zagranicy a gości przyjmował często rektor uczelni. 

Sensei Marek Woźniak będąc cenionym, doświadczonym, szanowanym i lubianym nauczycielem sztuki walki skutecznie propagował aikido, m.in. w prasie młodzieżowej (np. „Świat Młodych”) i w audycjach radiowych. Należał do grupy ośmiu osób, które po egzaminie przeprowadzonym w kwietniu 1986 roku przez sensei Toshikazu Ichimurę otrzymały pierwsze w Polsce stopnie mistrzowskie w ramach Fundacji Aikikai. 

Sensei Bogusław Rumas zmarł w Chicago

Smutna wiadomość – sensei Bogusław Rumas zmarł w Chicago 

Dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci sensei Bogusława Rumasa (16 luty 1956 – 24 luty 2021), naszego przyjaciela, kolegi, nauczyciela, towarzysza w Drodze AI-KI - napisali członkowie Budojo - klubu z Warszawy. Bogusław Rumas zmarł w Chicago w USA, gdzie w połowie lat 90-tych XX wieku zamieszkał, pracował, praktykował i nauczał aikido, a ostatnimi laty ćwiczył również odpowiadającą mu ruchowo rosyjską systemę przeznaczoną dla wojskowych komandosów.

Bogusław znany także bardziej jako Bogdan urodził się, wychował i wykształcił w Warszawie studiując na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej. Miał liczne, rozległe zainteresowania i talenty, które potrafił wykorzystywać, dzielić się a nawet zaskakiwać nimi swoich słuchaczy rozmawiając ze znawstwem i swobodą np. o zagadnieniach ontycznych  i astrologicznych w tomiźmie, o ciągu Fibonacciego w muzyce czy też o arkanach kynologii i operacji giełdowych. Na początku lat 80-tych XX wieku, jego pasją stało się aikido. W znaczącym stopniu wpłynęło na jego postawę życiową, którą lapidarnie ująć można jako harmonijną solidność. 

Miał Bogdan - Bogusław Rumas szczęście spotykać na swej drodze ludzi otwartych, ciekawych i kompetentnych w różnych dziedzinach, i chętnie się od nich uczył. Cechowała go zdolność słuchania, dostrzegania szczegółów oraz umiejętność przekazywania swej rozległej wiedzy i doświadczenia innym. Jako jeden z pionierów i propagatorów ruchu aikido w latach 80-tych XX wieku w Polsce przyczynił się do zarejestrowania w 1989 roku w Warszawie Stowarzyszenia Aikido-Aikikai – pierwszej w kraju organizacji posiadającej odrębną osobowość prawną i zajmującej się tworzeniem warunków do uprawiania sztuki aikido. Bogusław Rumas był także pierwszym przewodniczącym jej Zarządu. Rok później, po powołaniu Polskiej Federacji Aikido został wybrany wiceprzewodniczącym organizacji PFA o zasięgu krajowym. 

Jako posiadacz stopnia 4 dan Aikido-Aikikai (nadany przez Pat Hendricks shihan) utrzymywał z uczniami relacje partnerskie i koleżeńskie, był naturalnie szanowanym i lubianym mistrzem paradoksalnie nie będąc nim (formalnie, to shihan jest mistrzem sztuki walki Budo). Dbał o postępy i promocje swych uczniów na stopnie mistrzowskie postrzegając ranking wyłącznie jako wyraz własnego i uczniów rozwoju. Przestrzegał też słusznie, że zbyt łatwo i często może się on przerodzić w podatny grunt dla wzrostu wybujałych ambicji, niezdrowej konkurencji, zbędnych ego-porównań a nawet różnego rodzaju organizacyjnych podchodów i „gier pałacowych”. 

Aikido - Sztuka, Sport i Duchowa Inicjacja w Budo

Aikido - Sztuka, Sport i Duchowa Inicjacja! Aiki Budo i Bujutsu! 

Bohaterowie współczesnych filmów oraz kreskówek dla dzieci i młodzieży często trenują wschodnie sztuki walki, szczególnie takie oparte na głębszej filozofii przyrody, żywiołach i metafizyce. Jest to swoista reklama dla tego rodzaju treningów, tym bardziej, że młody człowiek, który ogląda takie zachowania filmowe, słusznie chciałby kontynuować w życiu codziennym obejrzane w filmie postawy bohaterów, a także posiadać takie same moce i zdolności, takie same umiejętności. Oczywiście, niektóre filmy o sztukach walki wschodu są bardzo magiczne i raczej oddają walki jakie bohaterowie przeszli w świecie snu lub eksterioryzacji, walki z astralnymi duchami, a także z własnymi słabościami czy demonami. Również na festynach rodzinnych, czy z okazji dnia dziecka w szkołach i przedszkolach promowane są takie formy spędzania wolnego czasu jak treningi oraz staże krajowe i zagraniczne cudownych wschodnich sztuk walki. Zdarza się także, że dzieci biorą udział w treningach prowadzonych przez mistrzów aikido czy aiki-jutsu, nie tylko jako zajęcia dodatkowe, ale coraz częściej w ramach zajęć z wychowania fizycznego lub zajęć sportowych, co jest bardzo wychowawczym działaniem pedagogicznym. 

W obecnym czasie tysiące młodych ludzi, w tym również katolicy uczęszczający co tydzień na niedzielną Mszę Świętą, a nawet wielu księży, mnichów i zakonnic trenuje różne style wschodnich sztuk walki, czasem nawet zadając sobie pytania, co niosą one ze sobą i jaka jest ich istota. Mało kto zdaje sobie sprawę ze wsparcia duchowego jakie kryją się za tego typu wspaniałych aktywnościach. Zwykle jesteśmy świadomi, że nie zawsze zajęcia ze wschodnich sztuk walk mają na celu jedynie rozwój fizyczny, gdyż byłoby to błędem i takiej materialistycznej postawy należy unikać, gdyż zawsze kończy się to wychowaniem potworówi bestii, a nie adeptów sztuk walki. Dodatkowe elementy treningów pobudzają i mają pobudzać do rozwoju również sferę duchową, mając na celu zachowanie harmonii między ciałem i duszą. Prowadzący spotkania mistrz nauczyciel, sensei czy shihan, powoli wprowadza istotne wewnętrzne elementy szkolenia, by jego uczniowie mogli się lepiej rozwijać, tak fizycznie i energetycznie, jak umysłowo i duchowo, a serce, japońskie kokoro jest bardzo ważnym tematem aikido i innych tradycyjnych sztuk budo oraz bujutsu. Sensei dziela również odpowiedzi na nurtujące uczniów pytania, a tym samym wprowadza wzniosłe poglądy i przekonania oraz wiedzę filozoficzną jakiej sam nabył, a przynajmniej powinien nabyć. Z biegiem czasu treningi tylko fizyczne stają się sprawą uboczną, w pewnym sensie drugorzędną, podtrzymującą, a najważniejsze jest szkolenie duchowe, wyrabianie silnej woli, w tym także posłuszeństwa określonemu systemowi rozwoju duchowego. Generalnie, częsć wewnętrzną opartą na początkowym fizycznym formowaniu ciała i nawyków do treningu wojownika, określa się ostatnim członem-słowem nazwy sztuki walki, czyli w Japonii słowem Do (Dou) - Droga, Ścieżka. Nie ma Ścieżki czy Drogi Sztuk Walki bez wewnętrznego treningu moralnego i duchowego, nie ma i nie będzie, a co jest samym tylko treningiem fizycznym jest złem wiodącym do produkowania bestialskich oprawców i sadystów. Warto wiedzieć, że psychopaci, zboczeńcy, psychosadyści i inne różne wcielone bestie nie cierpią zwykle pierwiastków duchowych w praktyce sztuk walki, nie cierpią nawet wyciszajacej medytacji, ceremoniału, ukłonów. 

Shigeho Tanaka Sensei (1928-2020)

Sensei Shigeho Tanaka (1928–2020) 

W dniu 11 maja 2020 roku odszedł do świata dusz sensei Shigeho Tanaka (田中茂穂)

Jego życie w Budo pozostawiło światu ogromną spuściznę, między innymi jako założyciela i Kancho w Shiseikanie w  Meiji Jingu w 1973 roku oraz jako założyciela i wieloletniego nauczyciela w klubie Uniwersytetu Tokijskiego. Wiemy, że wraz z sensei Inaba trenował u sensei’a Kunii, w okresie nieco krótszym niż 18 miesięcy, przed śmiercią tego ostatniego w 1966 roku. Sensei Tanaka miał już w tym czasie doświadczenie w Budo, więc Kunii sensei zaakceptował go jako towarzysza drogi na ścieżce Budo. 

Tanaka Shigeho Sensei

Urodzony w Tokio 28 marca 1928 roku Tanaka trenował kendo jako dziecko, potem judo (dżudo), a następnie uczył się aikido pod okiem Morihei Ueshiby i Kisshomaru Ueshiby oraz Kashima Shinryu pod kierunkiem Zenya Kunii. Był także jednym z wczesnych powojennych uczniów mistrza Gozo Shioda w dojo aikido Yoshinkan w latach pięćdziesiątych XX wieku. Założył klub aikido Uniwersytetu Tokijskiego w 1954 roku, a także służył jako shihan na Uniwersytecie Chuo, Uniwersytecie Senshu, Uniwersytecie Toyama i innych. Od Morihei Ueshiba otrzymał stopień 7 Dan, wówczas uważany w zasadzie za najwyższy poziom techniczny i duchowy (liczba siedem ma takie znaczenie w tradycyjnej Japonii).  Po śmierci Morihei Ueshiba otrzymał 8 dan w 1973 roku od Doshu Kisshomaru Ueshiba, a 9 dan w 1993 roku także od Kisshomaru Ueshiba. Pełnił funkcję honorowego dyrektora w Shiseikan w świątyni Meiji Jingu. 

Osiągnięcia i jakość charakteru sensei Tanaka Shigeho również docenione wśród wielu organizacji, nagrodami japońskiego rządu. Mimo to pozostał skromnym człowiekiem. W wywiadzie udzielonym podczas seminarium w Polsce w 2004 roku powiedział: 

SHOBU AIKIDO - Sztuka Walki Aiki-Budo

AIKI-BUDO: Sztuka Walki Shobu-Aikido Morihei Ueshiba

SHOBU AIKIDO - REALNA SZTUKA WALKI 

Aikido, a właściwie Aiki-Budo to bardzo skuteczny i elegancki w swej formie przekaz starożytnego Aiki-Ju-Jutsu znanego także pod nazwą Yawara. Pochodzi od księcia Teijun i Miyamoto Musashi. Na początku XX wieku uczony przez klan Daito-ryu rodu Takeda. Rozpowszechniony przez mistrza Morihei Ueshiba. Aikido ćwiczone jest na Zachodzie, ale głównie w rekreacyjnej formie, która ma niewiele wspólnego z prawdziwą walką!

Ai - Ki - Do - Japońska sztuka walki AiKiDo (czytaj: AjKiDou)

MEMORANDUM O'SENSEI

Spytany czego pragnę dla wszystkich studiujących aikido, odpowiem, że mam nadzieją, że będą oni zawsze odbierać sytuację świata i zawsze będą uważnie słuchać co mówią inni ludzie przyjmując to co jest dobre. Co więcej mam nadzieję, że użyją tego jako podstawę do rozszerzenia swego punktu widzenia.

Patrzcie uważnie na "ruch" natury jako podstawę zrozumienia. Kiedy zrozumiecie go będziecie w stanie działać natychmiast. Po natychmiastowym działaniu zastanów się nad nim. Zbuduj związek między zrozumieniem i działaniem nad nim i stopniowo rozwijaj się. Jest to bardzo ważne dla osoby, która praktykuje lub pragnie praktykować BUDO.

Uczynić ruchy wszechświata częścią samego siebie, gdyż dokładne spojrzenie na ten "ruch" może rozwinąć coś w Tobie. Kiedy patrzysz uważnie na te rzeczy wszystko mówi ci coś. Na przykład: obserwujesz głaz w strumieniu. Zauważ jak doskonale opływa go woda, naucz się z tego różnorodnych zmian i ruchów ciała.

Góry, strumienie, drzewa i wszystkie rzeczy w naturze są Twoimi nauczycielami. Są pewni ludzie, którzy nie lubią religii, a dzieje się tak często, ponieważ nic nie wiedzą o niej. Chociaż możecie nie lubić religii jest ona dla was wielkim dobrodziejstwem. Zaakceptujcie to co ma do zaoferowania i włączcie to w BUDO.

Słuchając Sutr lub modlitw czyń to uważnie z wdzięcznością, to co możesz przyjm z tego do BUDO utrzymując w świadomości ruch wszechświata. Czytając owe rzeczy lub jeszcze cokolwiek użyj całej swej umiejętności, aby to co piszący miał do powiedzenia nie zostało nigdy przez Ciebie przeoczone.

Zrozumienie, studiowanie musi być ciągle powtarzane. Dawno temu w religii do której należałem była pieśń, której część brzmiała "kwitnie na świecie kwiat śliwki, ma pięć kwiatków, z których każdy reprezentuje: ziemię, wodę, ogień, wiatr i powietrze". Tak więc nawet drobny kwiat śliwki uczy nas czegoś o wszechświecie.

Jeżeli patrzymy na rzeczy w ten sposób nie przeoczywszy niczego i zachowujemy w umyśle ruchy wszechświata wówczas prawdziwy umysł (dusza) wszechświata stanie się dla nas jasny.

Prawdą jest, że wszechświat stworzony jest i urządzony przez niebiosa, prawda jest także, że mu musimy to utrzymywać, musimy też notować ruchy wszechświata i wybrać sposób w jaki możemy chronić go (strzec).

DOJO w sztukach walki wschodu

DOJO - Miejsce ćwiczeń we wschodnich sztukach walki rodem z Japonii

Janowi Bronisławowi Kowalskiemu Sensei - dedykuję

Motto: 

"Człowiekowi, który nie zasklepia się w samym sobie, kształty i rzeczy same się objawiają. Taki człowiek jest ruchliwy jak woda, spokojny jak zwierciadło, a odpowiada wiernie jak echo. Jest niespodziany jak to, co przepada i cichy jak czysta toń. Ci, którzy złączą się w jedno (ze światem kształtów i rzeczy), są zgodni; ci, co zdobywają - tracą. Nie należy nigdy wyprzedzać innych ludzi, lecz zawsze iść za nimi." -  CZUANG-TSY 

Naginata Dojo - Miejsce praktyki japońskich sztuk walki

DOJO (Dodźo, Dodżo) w Japońskich Sztukach Walki

I. 

Proste japońskie słowo dojo (czyt. dodźio, dodźo; dodżo) kryje za sobą wiele znaczeń. Najbardziej zewnętrznym jest jego użycie w związku z salą ćwiczeń. W Japonii dojo jest wydzieloną częścią świątyni (SHINDEN), w której odbywa się codzienna praktyka medytacji czy modlitwy. Jest to miejsce oświecenia czy duchowej samorealizacji, dlatego też bywa nazywane Salą Dharmy czy "mieszkaniem Prawdy Boga". Również miejsce regularnych spotkań w jakiejś sali czy plenerze, bywa nazywane dojo, szczególnie już gdy służy praktyce danej grupy. W tym to miejscu zwanym dojo ćwiczący spotykają się - zwykle regularnie - najlepiej codziennie, pod czujnym okiem swojego duchowego przewodnika. Za słowem dojo kryje się etyka i ceremoniał, sposób zachowania, stania, siedzenia, kłaniania, strój w którym ćwiczymy, hierarchia stopni i rangi, a również sprzęt którym ćwiczymy, sposób jego traktowania i wiele innych spraw jak choćby osobista kultura, grzeczność...

W swym istotnym znaczeniu dojo jest zasadniczo tworzone przez grupę ludzi wspólnie ćwiczących. Właśnie oni tworzą dojo, jego obraz i atmosferę, spotykając się ze sobą gdziekolwiek i wspólnie ćwicząc. Bez nich nie ma dojo. Atmosfera w dojo, w takiej grupie należy do rzeczy najważniejszych. Jest to przecież grono ludzi, pośród których każdy realizuje od pierwszego do ostatniego dnia wszechogarniającą miłość wszystko kochającej Natury (Przyrody). To jaką będzie nasza praktyka, nasze ćwiczenia i nasze postępy zależy wyłącznie od nas samych, od naszej postawy w dojo, jak również na zewnątrz niego. Znaczy to zarówno poza salą i miejscem ćwiczeń, jak również poza grupą ludzi z którymi ćwiczymy, z którymi w jakiś sposób jesteśmy związani - wśród ludzi z zewnątrz.

Bardzo istotne znaczenie ma jak najszybsze przejście od ćwiczenia w zbiorowości przypadkowo dobranych jednostek do stworzenia grupy ludzi, którzy czują się sobie w jakiś sposób bliscy. Tworzyć takie postawy i schematy powinien zarówno przewodnik (Sensei) jak i starsi uczniowie (Otagi), którzy ćwiczą już pewien czas. Starajmy się na macie poznać każdego, a później przenieść to poza matę - w codzienne życie. Niech nikt z członków dojo nie będzie się czuł w nim samotnie. Nowi uczniowie (Otagi) powinni przed podjęciem ćwiczeń uczestniczyć w treningach poprzez oglądanie, jako widzowie. Pozwoli to im zapoznać się z atmosferą dojo, z jego klimatem i specyfiką. Czas ten może trwać dwa tygodnie, miesiąc albo i dłużej.

Jeżeli chcemy dążyć do tego, aby nasza praktyka w dojo była prawdziwa, powinniśmy swoim postępowaniem wypełnić dojo atmosferą serdeczności, życzliwości, duchem wzajemnej tolerancji i zrozumienia. Tym co powinno jak najszybciej, połączyć grupę ludzi wspólnie ćwiczących jest przyjaźń i braterstwo. Powinniśmy się tak samo odnosić do wszystkich członków dojo. Odnośmy się do siebie z szacunkiem i kurtuazją. Od samego początku twórzmy takie do siebie nastawienie, abyśmy się wzajemnie chociaż troszkę zaczęli lubić. Ćwiczenie ze wszystkimi po kolei bardzo w tym pomaga. Nie unikajmy ćwiczenia z jednym osobami i nie pokazujmy swojej sympatii tylko wybranym jednostkom. To jest ten pierwszy i najważniejszy krok. 

Jaka sztuka walki najlepsza dla dziecka

Twoje dziecko jak Bruce Lee - wybierz dziecku najlepszy sport czy sztukę walki 

Prawie wszystkie sztuki walki niosą ze sobą liczne korzyści: uczą dyscypliny, szacunku, pewności siebie, wytrwałości, koleżeństwa i pokonywania strachu. Sztuki walki na poziomie fizycznym rozwijają koordynację, szybkość, zwinność, wytrzymałość i siłę. Wiek dziecięcy to świetny moment na rozpoczęcie wspaniałej przygody jaką jest uprawianie sztuk walki, w odróżnieniu oczywiście od bezideowych sportów walki w których może nie być żadnych wartości etycznych ani filozoficznych. Wątpliwości pojawiają się jednak, kiedy rodzice dziecka nie mają w tej kwestii dużego rozeznania i nie wiedzą jakimi kryteriami kierować się przy wyborze klubu i dyscypliny sztuki walki. Oferta ośrodków uczących sztuk walki w Polsce jest ogromna, większość przedszkoli i szkół daje możliwość zapisania pociech na dodatkowe zajęcia judo czy karate. Warto jednak zaprowadzić dziecko na tego typu zajęcia chociaż nie zawsze jest łatwo wybrać najlepszy klub. Fala sportów i sztuk walki przybyła do nas na przełomie lat 60-tych i 70-tych. Wtedy z wypiekami na twarzy śledziło się wyczyny Bruce'a Lee, który dzięki zwinności i sile potrafił wyjść z każdej opresji. Teraz sztuki walki przeżywają drugą młodość, stają się na nowo popularne w Polsce wśród aktualnego młodego pokolenia. 

Taekwondo - sztuka walki dla dzieci

Nawet jeśli nie wszystkie, to większość sztuk walki może być odpowiednia dla dzieci, pod warunkiem, że zajęcia są odpowiednio przystosowane dla dzieci, a instruktorzy odpowiednio przeszkoleni i utalentowani do pracy z dziećmi. Oprócz tego trzeba pamiętać, że istnieje podział na sztuki, sporty i systemy walki. Najczęściej mamy do czynienia ze szkołami i klubami sportów walki, ponieważ z treningami wiąże się aspekt rywalizacji sportowej, co odróżnia sporty walki od sztuk walki. Systemy walki natomiast są to najczęściej techniki opracowane na potrzeby wojska, polegające na jak najszybszym i najskuteczniejszym wyeliminowaniu przeciwnika, często czyniąc je brutalniejszymi, co nie zawsze odpowiada rodzicom, chyba, że dzieciak idzie w ślady zamiłowania wojskowego rodzica. Istnieje jednak coraz więcej klubów, które także prowadzą treningi systemów walki przygotowane specjalnie dla dzieci. W wielu klubach istnieje możliwość przyprowadzenia dziecka na trening pokazowy, w którym będzie mogło wziąć udział i określić, czy taki rodzaj zajęć mu się podoba. Najważniejsze, żeby dziecko lubiło sport, który uprawia i czerpało z niego satysfakcję. W niektórych miejscach można zapisać dzieci już od 3-ego roku życia (taekwondo), w innych dopiero do grupy wiekowej 5-7 lat (karate). Mimo tego, że sztuki i sporty walki nadal są hobby popularniejszym wśród chłopców, dziewczynki radzą sobie równie dobrze na treningach i zawodach, gdzie zdobywają bardzo dużo medali - również w konkurencjach mieszanych, gdzie rywalizują z chłopcami.