Marek Trymbulak - 5 dan aikido - odszedł w 2023 roku

Bochnia - zmarł znany trener aikido i fizjoterapeuta Marek Trymbulak 

W niedzielę dnia 3 września 2023 roku po długiej i nierównej walce z chorobą odszedł Sensei Marek Trymbulak 5 dan – znany bocheński fizjoterapeuta oraz trener aikido. Marek Trymbulak przez 30 lat pomógł tysiącom pacjentów, a jako mistrz i instruktor aikido uczył, jak się bronić, ale też jak dbać o zdrowie, o kondycję, jak kontrolować i wykorzystać swoją siłę, energię i emocje w bezpieczny i odpowiedzialny sposób. 

Marek Trymbulak - Aikikai Bochnia - zmarł 3 września 2023 roku

Bocheńska sekcja aikido, którą stworzył i prowadził blisko 30 lat wychowała wielu adeptów. Działalność ta ciągle wspiera lokalną społeczność. Jeszcze w dniach 20-21 maja 2023 prowadził staż aikido w Piotrkowie Trybunalskim. Niestety, nowotwory dopadają z nagła i potrafią niesłychanie szybko zakończyć życie człowieka, nawet takiego, co całkiem dobrze dba o swój zrównowazony rozwój i profilaktykę zdrowotną. 

„Marku! Dziękujemy Ci za wszystko: za każdą pomoc, uwagę, dobre słowo, pocieszenie i humor, który nie opuszczał Cię nawet, gdy było trudno, ale przede wszystkim dziękujemy Ci za to, że byłeś dla nas najserdeczniejszym przyjacielem. Nie mamy słów, żeby opisać jak bardzo będzie Cię nam brakowało” – napisali przyjaciele informując o śmierci mistrza aikido, a także przedstawiciele klubu Aikido Aikikai Bochnia.

Pożegnanie zmarłego mistrza shidoin Marka Trymbulaka odbyło się w czwartek (7 września) o godzinie 11:00 w kaplicy na cmentarzu komunalnym w Bochni przy ulicy Orackiej. 

Masashi Numata Shihan Princeton Aikikai 1936-2023

Nie żyje założyciel Princeton Aikikai - Masashi Numata (1936-2023)

PRINCETON, NJ – Założyciel Princeton Aikikai, Masashi Numata, rocznik 1936, zmarł 3 maja 2023 roku – poinformowała jego rodzina. W chwili śmierci Sensei Numata przebywał w hospicjum. Sensei Numata i jego żona otworzyli Princeton Aikikai w styczniu 2002 roku. Nabożeństwo pożegnalne odbyło  się 3 czerwca 2023 roku. 

„W Japonii za datę jego śmierci przyjmuje się 4 maj 2023 roku, co oznacza śmierć, odejście i odnowienie” – podała w oświadczeniu jego rodzina - a chodzi o śpiączkę przedśmiertną w którą zapadł.

Masashi Numata Sensei - 1936-2023

Znany jako Sensei wśród swoich uczniów, Masashi Numata był mistrzem czarnego pasa siódmego stopnia (SHIHAN) tradycyjnej japońskiej sztuki walki Aikido. Sensei Numata miał ponad 50-letnie doświadczenie w nauczaniu na zajęciach i seminariach Aikido. Przez 20 lat był jednym z głównych nauczycieli Komitetu Aikido w Kioto. Spędził także 25 lat ucząc się pod okiem mistrza Tanaki Bansen Sensei z Osaka Aikikai.

Masashi Numata Sensei urodził się w Himeji w Japonii i wychował w świątyni Shioanji jako sierota w wieku od 6-tego roku życia. Zaczął naukę aikido mając około 20 lat pod okiem Bansena Tanaki Sensei, założyciela Osaka Aikikai w Japonii.

Numata przeniósł się do Princeton wraz z żoną Marie Mockers Numata w 2001 roku, aby założyć Princeton Aikikai pod przewodnictwem Yamada Sensei. Princeton Aikikai zostało otwarte w styczniu 2002 roku i prowadzi zajęcia dla młodzieży i dorosłych aż do pandemii COVID-19. Numata Sensei przez ponad 10 lat pracował także w Szkole dla Niesłyszących im. Marie H. Katzenbach.

„Poprzez swoje oddanie nauczaniu Aikido wpłynął na życie wielu ćwiczących Aikido. Jego pokorne, niezachwiane zaangażowanie na rzecz uczniów Szkoły Aikido zarówno w USA, jak i Japonii miało głęboki i pozytywny wpływ na życie uczniów” – stwierdziła jego rodzina.

Ostatnim życzeniem Masashi Numaty było, aby jego ciało zostało poddane kremacji, a prochy spoczęły pod drzewem. Publiczne nabożeństwo pogrzebowe odbyło się 3 czerwca 2023 w kościele Wszystkich Świętych w Princeton w godzinach od 10:00 do 11:00.  Pozostawił żonę Marie, także misztrzynię Aikido z 6 dan i trójkę dzieci - Taketeru Steve Numata, Kiyoka Arielle Numata i Ayaka Aurelie Numata. 

Jego rodzina podziękowała następującym osobom za wsparcie w tym trudnym czasie: ks. Stephen Sansevere, który pochodził z Kościoła katolickiego św. Alfonsa; personelowi Zespołu Opieki Hospicyjnej Najświętszego Odkupiciela; personelowi Penn Medicine Princeton Medical Center; Centrum szkolenia psów w Princeton; Członkom społeczności Princeton; Pracownikom szkoły średniej Robbinsville; Studentom, przyjaciołom i rodzinie Princeton Aikikai. 

Feldenkrais Kradziona Metoda Rehabilitacji

Metoda Mosze Feldenkraisa - Japońska Joga w Zniekształceniu 

Moshe Pinhasa Feldenkraisa - uroczony 6 maja 1904 w Sławucie, zmarły 1 lipca 1984 w Tel Awiwie – fizyk, inżynier, naukowiec i sportowiec, dżudoka. Rzekomy twórca metody pracy z ciałem, "Metody Feldenkraisa", która w rzeczywistości jest ukradzioną z wczesnego Judo (Dżudo) i innych japońskich sztuk walki, tak zwaną Japońską Jogą czyli oryginalnie zwie się Shin Shin Toitsu Do, także Sei-Tai (Seitai), Poprawia, Aiki Taiso etc. 

Moshe Pinhas Feldenkrais urodził się 6 maja 1904, na terenie ówczesnej Rosji, w miejscowości Sławuta (obecnie to terytoria Ukrainy), zatem z pochodzenia jest Ukraińcem narodowości żydowskiej, a właściwie Chazarskiej (od Chazarów pochodzących z Kaukazu, którzy są przechrztami czy ściślej konwertytami z chrześcijaństwa lub islamu na judaizm w celach politycznych dawnej Chazarii). W 1912 roku Moshe czyli po polsku Mosiek wraz z rodziną przeniósł się do Baranowicz na terenie dzisiejszej Białorusi, a kiedy miał czternaście lat wyruszył w samotną podróż do Palestyny. Potem wyjechał do Francji, gdzie ukończył l’Ecole des Travaux Publiques de Paris – uzyskując tytuł inżyniera budowy maszyn (1933). Następnie w latach 30-tych XX wieku – stopień dr habilitowanego z fizyki zdobył na Sorbonie w Paryżu. Tam uczyła go m.in. słynna polska uczona Maria Curie-Skłodowska. Później pracował trochę w laboratorium jej córki Irène Joliot-Curie. 

Jigoro Kano Sensei - Mistrz Judo - Nauczyciel Mosze Fekdenkreisa

Poznał osobiście Jigaro Kano (mistrza nowoczesnego judo, dżudo) i stał się jednym z pierwszych Europejczyków posiadających czarny pas w judo (1936). Zaczął propagować judo na zachodzie Europy poprzez uczenie tej dyscypliny sportu i wydanie książek o tematyce obronnej na podstawie dżudo. Na początku lat 40-tych XX wieku, podczas pracy dla brytyjskiej Admiralicji, opatentował kilka urządzeń sonarowych. 

W czasie II wojny światowej, w wyniku działań wojennych (służył w brytyjskiej Royal Navy) uległ wypadkowi, raniąc się poważnie w kolano. Ból całkowicie zmienił i ograniczył jego sposób poruszania się oraz miał bezpośredni wpływ na zainteresowanie się przez Mosze medycyną i funkcjonowaniem systemu nerwowego. Moshe Feldenkrais zainteresował się istotą ruchu i tym co powoduje, że poruszamy się właśnie tak, a nie inaczej, i co można zrobić, aby ten ruch poprawić i polepszyć, a wykorzystywał do tego znajomość ćwiczeń z dżudo oraz propagowaną wówczas także przez dżudoków i samego Jigoro Kano tak zwaną Japońską Jogę czyli Shin Shin Toitsu Do znaną także jako Aiki Taiso - metodę treningową opartą na marui (ruchu okrężnym), taiso (ćwiczeniach wytrząsania, potrząsania), tai-jutsu (ćwiczeniach świadomości ciała) oraz elementach mokuso (skupienia,koncentracji).

Obserwował siebie, wykorzystał posiadaną wiedzę ze Wschodu i zaproponował innowacyjną metodą somatycznego kształcenia okaleczonego i upośledzonego ciała rodem z Japonii dla rehabilitacji i rekonwalescencji. Metodę pracy z ciałem, znaną dzisiaj bezpodstawnie jako Metodę Feldenkraisa, powinno się nazywać prawidłowo naszą japońską nazwą Shin Shin Toitsu Do, gdyż Feldenkrais opanował naszą sztukę w znacznym stopniu, niestety, nie do końca, i trochę pogubił się w zasadach jej nauczania, czego należy się douczyć i wiele rzeczy sprostować. Poważna kontuzja kolana, której doznał, spowodowała, że użył swojego ciała niczym laboratorium do eksperymentowania ze zdobytą wiedzą z Japonii, zaczerpniętą także z głębokiego zaciekawienia biologią, psychologią, medycyną, rozwojem prenatalnym, cybernetyką, językoznawstwem i teorią systemów, jednak, najistotniejsza była znajomość Shin Shin Toitsu Do oraz sposobów ćwiczenia ciała w treningu judo. Uczył się ponownie chodzić, wykorzystując do tego proces uzyskiwania dostępu do sił centralnego systemu nerwowego, czy może bardziej wnętrza umysłu-serca czyli Kokoro. 

W 1949 roku napisał pierwszą książkę dotyczącą proponowanej metody rehabilitacji: „Body and Mature Bahaviour”. Od 1954 roku zamieszkał na stałe w Tel Awiwie w Izraelu i rozpoczął nauczanie metody ćwiczeń, niestety, oszukańczo, gdyż pod swoim nazwiskiem, zupełnie okłamując pacjentów, jakoby był to jego wynalazek, który ukradł był Japońskim oryginalnie autorom. Pod koniec lat 50-tych XX wieku M. Feldenkrais zaprezentował po raz pierwszy swoje osiągnięcia w Europie i Stanach Zjednoczonych, jednak "zapomniał" zaznaczyć, że nie nauczył się porządnie Shin Shin Toitsu Do, ani w wersji tradycyjnej liczącej w Japonii ponad 3 tysiące lat, ani w wersji solidnie reaktywowanej, rozpowszechnionej w  Japonii chociażby przez Nakamura Tempu Sensei (1876-1968). Pierwsze wykłady prowadził w swoim prywatnym domu, niejako chyłkiem, żeby czasem się nie wydało, że podkradł coś Japończykom. W latach 1969–1971 odbył się pierwszy zorganizowany kurs dla nauczycieli samozwańczej metody Feldenkraisa, ale bez podania źródła pochodzenia rzekomego "własnego" wynalazku. Takich to mamy odkrywców na Zachodzie, których właściwie powinno się nazwać złodziejami tradycyjnych metod praktyki. Nakamura Tempu Sensei przynajmniej reaktywując tradycyjne japońskie Shin Shin Toitsu Do, Ścieżkę harmonizowania ciała, umysłu i duszy poprzez zwiększanie świadomości ciała w ruchu, otwarcie przyznał, że skorzystał z pomocy indyjskich Guru od Jogi, którzy pomogli mu odszyfrować stare japońskie opisy ćwiczeń, których nie rozumiał - stąd też współcześnie, dla Shin Shin Toisu Do mamy alternatywną nazwę "Japońska Joga". 

Toshikazu Ichimura Sensei - Aikido Aikikai

Toshikazu Ichimura Sensei (rocznik 1941, 7 dan Aikikai) 

Toshikazu Ichimura (ur. 12 grudnia 1941) jest japońskim nauczycielem aikido, który mieszkał w Szwecji w latach 1966-1986 i był w tym czasie nauczycielem odpowiedzialnym za nauczanie aikido w Szwecji. Ichimura Sensei był także odpowiedzialny za nauczyczanie w Danii, Norwegii i Finlandii, miał znaczenie dla rozwoju iaido w tych trzech krajach i był pierwszym, który prowadził pokazy aikido w Finlandii. Ichimura Sensei posiadał wówczas stopień 6 dan w organizacji aikido Aikikai, który otrzymał w 1977 roku od Aikikai Hombu Dojo, oraz 6 dan renshi w iaido od 1969. Poza tym, w związku z nauczaniem japońskich sztuk walki, uczył także makrobiotyki i japońskiego systemu mistyki dźwięku, kototama, potocznie nazywaną sztuką Kiai. Siódmy dan otrzymał tradycjnie, po ćwiczeniu przez tyle lat na jaki stopień startuje czyli po siedmiu latach od promocji na szósty dan, w 1984 roku. Przed promocją, w ramach przygotowań ćwiczył wtedy dużo w białej hakama, taki jest zwyczaj. 

Toshikazu Ichimura - Aikido Aikikai

Toshikazu Ichimura Sensei rozpoczął treningi w aikido w 1957 roku w dojo Aikikai Hombu w Tokio, gdzie Shoji Nishio Sensei był jego głównym nauczycielem. W 1961 wyjechał na Uniwersytet Toyo, gdzie założył uniwersyteckie dojo dla ćwiczenie szlachetnej sztuki aikido. Oprócz bycia nauczycielem w swoim klubie, Ichimura Sensei bardzo aktywnie uczestniczył również w działalności Japońskiego Stowarzyszenia Studentów Aikido, gdzie jego nauczycielem był Yasuo Kobayashi-sensei. Ichimura-sensei ukończył uniwersytet w 1965 roku i rozpoczął pracę w firmie optycznej Taiseikogaku Ltd.co (obecnie Tamron co.Ltd). 

W maju 1966 otrzymał tytuł instruktora Aikikai Hombu Dojo i przeniósł się do Sztokholmu, ponieważ Jan Beime i kilka innych osób poprosili Hombu Dojo Aikikai o wysłanie tam nauczyciela aikido. W maju 1966, Ichimura-sensei obiecał zostać nauczycielem aikido w Skandynawii: wyjechał z Jokohamy do Francji, a stamtąd przybył do Szwecji 4 września 1966. Początkowo Toshikazu Ichimura Sensei znajdował się w dojo Beime, Stockholm Aikikai, a później w Minnano. Podróżował również, ucząc w wielu różnych dojo w rejonie Sztokholmu. W 1968 przeniósł się do Uppsali, około 70 kilometrów na północ od Sztokholmu, gdzie we współpracy z miejscowym YMCA założył nowe dojo aikido i aikibudo. Od tego czasu dojo zmieniło nazwę i obecnie jest często określane jako Uppsala Aikikai. W następnych latach Ichimura Sensei wykładał w Uppsali, Sztokholmie i innych miejscach Szwecji, a także prowadził seminaria w Finlandii, Norwegii, Danii i Polsce. 

Trygve Forssten z Sankt Petersburga zaczął ćwiczyć aikido w Sztokholmie w 1968 roku, a wiosną 1970 roku przywiózł swojego nauczyciela Ichimura Sensei do Finlandii, gdzie zorganizował dlań dwa pokazy aikido, pierwszy w Turku, a drugi w Helsinkach. W tych pokazach Ichimura-sensei wykonywał również iaido, co było pierwszym pokazem tej sztuki w Finlandii. Te dwa pokazy zapoczątkowały aikido w południowej Finlandii - Trygve Forssten założył pierwszy fiński klub aikido w Pietarsaari w 1970 roku - a od 1971 sensei zaczął uczyć iaido jako sztuki dodatkowej na swoich obozach aikido. 

Wśród śladów, jakie pozostawił w szwedzkim aikido, jest związek między aikido i iaido, a  większość starszych adeptów aikido w kraju również ćwiczyła całkiem dobre iaido. Część skandynawskiego aikido, która wykonuje aikido w stylu Nishio Sensei, pierwotnie miała to połączenie z Ichimura Sensei. Toshikazu Ichimura Sensei napisał również dwie z pierwszych książek o aikido w języku szwedzkim, "Aikido" (1973) i "Aikido och fred" (dosłownie „Aikido i pokój”, 1982). Oprócz aikido i iaido, Ichimura Sensei uczył także terapii naturalnych opartych na Ki (np. shiatsu, kiatsu, rakken-ho, makko-ho, mahikari, reiki etc) czemu w końcu oddał się całkowice. 

Jerzy Sapiela - Odszedł Mistrz Aikido

Sensei Jerzy Sapiela - Odszedł Mistrz Aikido (1956-2021) 

W dniu 5 kwietnia 2021 roku zmarł sensei Jerzy Sapiela, mistrz aikido, Shidoin, założyciel Karkonoskiej Szkoły Aikido, a także inicjator postawienia wielu Słupów Pokoju w regionie Szklarskiej Poręby. W grudniu 2019 roku Rada Miasta uhonorowała sensei Jerzego Sapielę, nadając mu tytuł Zasłużonego dla Szklarskiej Poręby. Jeżeli ktoś miał przegrać z chorobą to wydawało się, że to nie może być Jerzy Sapiela, gdyż przecież wydawał się być człowiekiem ze stali, twardym jak skała. Niestety nawet skały można kruszyć, przegrał walkę z koronawirusem, z chorobą przeziębieniową Covid-19, z którą nie ma żartów. 

Sensei Jerzy Sapiela to w zasadzie historia aikido Aikikai w Polsce z lat 1978-2021. Na swój pierwszy trening pojechał do Szczecina w marcu 1978 roku, kiedy działały już pierwsze polskie sekcje aikido, Janusza Daroszewskiego w Szczecinku i Mariana Osińskiego w Szczecinie. Dojazd ze Szklarskiej Poręby do Szczecina pochłaniał większą część nocy, drugą zabierał powrót powrót. Dwie nieprzespane noce noce i tylko dwie godziny treningu co tydzień. Tak to trwało przez pierwsze trzy lata nauki aikido Aikikai. W taki sposób Jerzy Sapiela zdobył swoje pierwsze kwalifikacje instruktorskie, a któż inny ze Szklarskiej Poręby mógłby wówczas tego dokonać? 

Jerzy Sapiela - Aikido Shihan

Każdego ze swoich uczniów aikido Aikikai zachęcał by szukał właściwego ruchu aikido, był otwarty na inspiracje, czerpał z różnych prezentowanych w Polsce „stylów” aikido i zawsze był dociekliwy i pełen pasji poznawczej. Jeden z uczniów wspominał „…uczył nas samodzielności, uczył nas myślenia. Był niesamowicie kreatywny ciągle poszukiwał i doskonalił metody ćwiczeń…” - wspomina Jerzy Pomianowski, prezydent Polskiej Federacji Aikido. 

Zaledwie dwa miesiące przed śmiercią Jerzy Sapiela został uhonorowany przez Hombu Dojo w Tokio najwyższym stopniem instruktorskim „Shihan Aikikai” nadawanym wąskiej grupie najwybitniejszych instruktorów aikido. W 2019 roku otrzymał dyplom od Ministra Spraw Zagranicznych Japonii Pana Kono Taro w uznaniu wyjątkowych zasług w wykorzystaniu sportu dla promocji wzajemnego zrozumienia oraz pogłębiania przyjaznych relacji między Japonią i innymi krajami. Sensei Jerzy Sapiela był inicjatorem postawienia wielu Słupów Pokoju w tym również tych w Szklarskiej Porębie.

Ideą przyświecającą słupom pokoju jest zbliżanie ludzi do siebie, a apel "Niech Ludzkość Świata Żyje w Pokoju" oprócz wymiaru globalnego odnosi się do zwykłej, codziennej ludzkiej życzliwości. - Bądźmy dla siebie dobrzy, bądźmy dla siebie życzliwi - mówił podczas uroczystości odsłonięcia Słupa Pokoju przy Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego we wrześniu 2016 roku. Spotkania przy Słupie Pokoju stały się coroczną tradycją miasta Szklarska Poręba. W grudniu 2019 roku Rada Miasta uhonorowała Jerzego Sapielę, nadając mu tytuł Zasłużonego dla Szklarskiej Poręby. 

Zmarł Sensei Marek Woźniak - Aikikai

Zmarł Sensei Marek Woźniak (17 kwietnia 1958 – 21 marzec 2021)

Z żalem informujemy, że po krótkiej chorobie zmarł jeden z prekursorów ruchu aikido Aikikai w Polsce, nasz kolega, ceniony instruktor i nauczyciel sensei Marek Woźniak (3 dan Aikido Aikikai). Na treningi w „Niebiańskim Dojo” wyruszył w pierwszy dzień wiosny, niespełna miesiąc po odejściu swego przyjaciela w ruchu aikido Bogdana Rumasa. 

Goodbye, my friend it’s hard to die (…), Now that spring is in the air…

C’est dur de mourir au printemps… 

Od początku 1981 roku Marek Woźniak uczestniczył aktywnie w środowiskowych działaniach zmierzających do powołania ogólnopolskiego stowarzyszenia oraz koordynacji programów szkoleniowych. 

"Z przykrością informujemy, że 21 marca 2021 roku odszedł od nas prekursor AIKIDO w Zielonej Górze sensei Marek Woźniak. Marek Woźniak mieszkał na stałe w Radomiu, a w latach 1979-84 studiował na WSP w Zielonej Górze. Autor jednej z pierwszych pozycji książkowej o AIKIDO wydanej w Polsce „Japońska Sztuka Walki”. Niech spoczywa w spokoju." --- napisało Dojo Szkoły Aikido w Zielonej Górze prowadzone przez Piotra Kirmiela... 

Jego entuzjazm i talenty organizacyjne sprawiły, że w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Zielonej Górze, gdzie studiował w latach 1979-84, powstał pierwszy w kraju Akademicki Klub Aikido (AKA), którego działalność była doceniana przez władze uczelni. Aikido wprowadzono jako fakultatywny program dydaktyczny. Zainicjowany został również program badań nad znaczeniem tej dyscypliny w terapii zaburzeń emocjonalnych. Klub był organizatorem wielu zgrupowań, w których brali udział zapraszani do Zielonej Góry wybitni nauczyciele aikido z zagranicy a gości przyjmował często rektor uczelni. 

Sensei Marek Woźniak będąc cenionym, doświadczonym, szanowanym i lubianym nauczycielem sztuki walki skutecznie propagował aikido, m.in. w prasie młodzieżowej (np. „Świat Młodych”) i w audycjach radiowych. Należał do grupy ośmiu osób, które po egzaminie przeprowadzonym w kwietniu 1986 roku przez sensei Toshikazu Ichimurę otrzymały pierwsze w Polsce stopnie mistrzowskie w ramach Fundacji Aikikai. 

Sensei Bogusław Rumas zmarł w Chicago

Smutna wiadomość – sensei Bogusław Rumas zmarł w Chicago 

Dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci sensei Bogusława Rumasa (16 luty 1956 – 24 luty 2021), naszego przyjaciela, kolegi, nauczyciela, towarzysza w Drodze AI-KI - napisali członkowie Budojo - klubu z Warszawy. Bogusław Rumas zmarł w Chicago w USA, gdzie w połowie lat 90-tych XX wieku zamieszkał, pracował, praktykował i nauczał aikido, a ostatnimi laty ćwiczył również odpowiadającą mu ruchowo rosyjską systemę przeznaczoną dla wojskowych komandosów.

Bogusław znany także bardziej jako Bogdan urodził się, wychował i wykształcił w Warszawie studiując na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej. Miał liczne, rozległe zainteresowania i talenty, które potrafił wykorzystywać, dzielić się a nawet zaskakiwać nimi swoich słuchaczy rozmawiając ze znawstwem i swobodą np. o zagadnieniach ontycznych  i astrologicznych w tomiźmie, o ciągu Fibonacciego w muzyce czy też o arkanach kynologii i operacji giełdowych. Na początku lat 80-tych XX wieku, jego pasją stało się aikido. W znaczącym stopniu wpłynęło na jego postawę życiową, którą lapidarnie ująć można jako harmonijną solidność. 

Miał Bogdan - Bogusław Rumas szczęście spotykać na swej drodze ludzi otwartych, ciekawych i kompetentnych w różnych dziedzinach, i chętnie się od nich uczył. Cechowała go zdolność słuchania, dostrzegania szczegółów oraz umiejętność przekazywania swej rozległej wiedzy i doświadczenia innym. Jako jeden z pionierów i propagatorów ruchu aikido w latach 80-tych XX wieku w Polsce przyczynił się do zarejestrowania w 1989 roku w Warszawie Stowarzyszenia Aikido-Aikikai – pierwszej w kraju organizacji posiadającej odrębną osobowość prawną i zajmującej się tworzeniem warunków do uprawiania sztuki aikido. Bogusław Rumas był także pierwszym przewodniczącym jej Zarządu. Rok później, po powołaniu Polskiej Federacji Aikido został wybrany wiceprzewodniczącym organizacji PFA o zasięgu krajowym. 

Jako posiadacz stopnia 4 dan Aikido-Aikikai (nadany przez Pat Hendricks shihan) utrzymywał z uczniami relacje partnerskie i koleżeńskie, był naturalnie szanowanym i lubianym mistrzem paradoksalnie nie będąc nim (formalnie, to shihan jest mistrzem sztuki walki Budo). Dbał o postępy i promocje swych uczniów na stopnie mistrzowskie postrzegając ranking wyłącznie jako wyraz własnego i uczniów rozwoju. Przestrzegał też słusznie, że zbyt łatwo i często może się on przerodzić w podatny grunt dla wzrostu wybujałych ambicji, niezdrowej konkurencji, zbędnych ego-porównań a nawet różnego rodzaju organizacyjnych podchodów i „gier pałacowych”. 

Shigeho Tanaka Sensei (1928-2020)

Sensei Shigeho Tanaka (1928–2020) 

W dniu 11 maja 2020 roku odszedł do świata dusz sensei Shigeho Tanaka (田中茂穂)

Jego życie w Budo pozostawiło światu ogromną spuściznę, między innymi jako założyciela i Kancho w Shiseikanie w  Meiji Jingu w 1973 roku oraz jako założyciela i wieloletniego nauczyciela w klubie Uniwersytetu Tokijskiego. Wiemy, że wraz z sensei Inaba trenował u sensei’a Kunii, w okresie nieco krótszym niż 18 miesięcy, przed śmiercią tego ostatniego w 1966 roku. Sensei Tanaka miał już w tym czasie doświadczenie w Budo, więc Kunii sensei zaakceptował go jako towarzysza drogi na ścieżce Budo. 

Tanaka Shigeho Sensei

Urodzony w Tokio 28 marca 1928 roku Tanaka trenował kendo jako dziecko, potem judo (dżudo), a następnie uczył się aikido pod okiem Morihei Ueshiby i Kisshomaru Ueshiby oraz Kashima Shinryu pod kierunkiem Zenya Kunii. Był także jednym z wczesnych powojennych uczniów mistrza Gozo Shioda w dojo aikido Yoshinkan w latach pięćdziesiątych XX wieku. Założył klub aikido Uniwersytetu Tokijskiego w 1954 roku, a także służył jako shihan na Uniwersytecie Chuo, Uniwersytecie Senshu, Uniwersytecie Toyama i innych. Od Morihei Ueshiba otrzymał stopień 7 Dan, wówczas uważany w zasadzie za najwyższy poziom techniczny i duchowy (liczba siedem ma takie znaczenie w tradycyjnej Japonii).  Po śmierci Morihei Ueshiba otrzymał 8 dan w 1973 roku od Doshu Kisshomaru Ueshiba, a 9 dan w 1993 roku także od Kisshomaru Ueshiba. Pełnił funkcję honorowego dyrektora w Shiseikan w świątyni Meiji Jingu. 

Osiągnięcia i jakość charakteru sensei Tanaka Shigeho również docenione wśród wielu organizacji, nagrodami japońskiego rządu. Mimo to pozostał skromnym człowiekiem. W wywiadzie udzielonym podczas seminarium w Polsce w 2004 roku powiedział: 

DOJO w sztukach walki wschodu

DOJO - Miejsce ćwiczeń we wschodnich sztukach walki rodem z Japonii

Janowi Bronisławowi Kowalskiemu Sensei - dedykuję

Motto: 

"Człowiekowi, który nie zasklepia się w samym sobie, kształty i rzeczy same się objawiają. Taki człowiek jest ruchliwy jak woda, spokojny jak zwierciadło, a odpowiada wiernie jak echo. Jest niespodziany jak to, co przepada i cichy jak czysta toń. Ci, którzy złączą się w jedno (ze światem kształtów i rzeczy), są zgodni; ci, co zdobywają - tracą. Nie należy nigdy wyprzedzać innych ludzi, lecz zawsze iść za nimi." -  CZUANG-TSY 

Naginata Dojo - Miejsce praktyki japońskich sztuk walki

DOJO (Dodźo, Dodżo) w Japońskich Sztukach Walki

I. 

Proste japońskie słowo dojo (czyt. dodźio, dodźo; dodżo) kryje za sobą wiele znaczeń. Najbardziej zewnętrznym jest jego użycie w związku z salą ćwiczeń. W Japonii dojo jest wydzieloną częścią świątyni (SHINDEN), w której odbywa się codzienna praktyka medytacji czy modlitwy. Jest to miejsce oświecenia czy duchowej samorealizacji, dlatego też bywa nazywane Salą Dharmy czy "mieszkaniem Prawdy Boga". Również miejsce regularnych spotkań w jakiejś sali czy plenerze, bywa nazywane dojo, szczególnie już gdy służy praktyce danej grupy. W tym to miejscu zwanym dojo ćwiczący spotykają się - zwykle regularnie - najlepiej codziennie, pod czujnym okiem swojego duchowego przewodnika. Za słowem dojo kryje się etyka i ceremoniał, sposób zachowania, stania, siedzenia, kłaniania, strój w którym ćwiczymy, hierarchia stopni i rangi, a również sprzęt którym ćwiczymy, sposób jego traktowania i wiele innych spraw jak choćby osobista kultura, grzeczność...

W swym istotnym znaczeniu dojo jest zasadniczo tworzone przez grupę ludzi wspólnie ćwiczących. Właśnie oni tworzą dojo, jego obraz i atmosferę, spotykając się ze sobą gdziekolwiek i wspólnie ćwicząc. Bez nich nie ma dojo. Atmosfera w dojo, w takiej grupie należy do rzeczy najważniejszych. Jest to przecież grono ludzi, pośród których każdy realizuje od pierwszego do ostatniego dnia wszechogarniającą miłość wszystko kochającej Natury (Przyrody). To jaką będzie nasza praktyka, nasze ćwiczenia i nasze postępy zależy wyłącznie od nas samych, od naszej postawy w dojo, jak również na zewnątrz niego. Znaczy to zarówno poza salą i miejscem ćwiczeń, jak również poza grupą ludzi z którymi ćwiczymy, z którymi w jakiś sposób jesteśmy związani - wśród ludzi z zewnątrz.

Bardzo istotne znaczenie ma jak najszybsze przejście od ćwiczenia w zbiorowości przypadkowo dobranych jednostek do stworzenia grupy ludzi, którzy czują się sobie w jakiś sposób bliscy. Tworzyć takie postawy i schematy powinien zarówno przewodnik (Sensei) jak i starsi uczniowie (Otagi), którzy ćwiczą już pewien czas. Starajmy się na macie poznać każdego, a później przenieść to poza matę - w codzienne życie. Niech nikt z członków dojo nie będzie się czuł w nim samotnie. Nowi uczniowie (Otagi) powinni przed podjęciem ćwiczeń uczestniczyć w treningach poprzez oglądanie, jako widzowie. Pozwoli to im zapoznać się z atmosferą dojo, z jego klimatem i specyfiką. Czas ten może trwać dwa tygodnie, miesiąc albo i dłużej.

Jeżeli chcemy dążyć do tego, aby nasza praktyka w dojo była prawdziwa, powinniśmy swoim postępowaniem wypełnić dojo atmosferą serdeczności, życzliwości, duchem wzajemnej tolerancji i zrozumienia. Tym co powinno jak najszybciej, połączyć grupę ludzi wspólnie ćwiczących jest przyjaźń i braterstwo. Powinniśmy się tak samo odnosić do wszystkich członków dojo. Odnośmy się do siebie z szacunkiem i kurtuazją. Od samego początku twórzmy takie do siebie nastawienie, abyśmy się wzajemnie chociaż troszkę zaczęli lubić. Ćwiczenie ze wszystkimi po kolei bardzo w tym pomaga. Nie unikajmy ćwiczenia z jednym osobami i nie pokazujmy swojej sympatii tylko wybranym jednostkom. To jest ten pierwszy i najważniejszy krok. 

Giampietro Savegnago Sensei (1953-2013)

Mistrz Giampietro Savegnago Shihan 

Urodzony dnia 1 listopa 1953, zmarły 3 marca 2013, 8 Dan aikido, dyrektor Europejskiej Unii Aikido.

Urodzony w Cornedo Vicentino we Włoszech, w dniu 1 listopada 1953 roku, od 16 roku życia uprawiał sztuki walki, na początku kendo, judo i karate. Dokładniej, od 1969 zainteresował się sztukami walki zaczynając od boksu i kendo. W 1971 roku rozpoczął naukę aikido u mistrza G. Fillipini w Mediolanie. W 1973 roku spotyka w Mediolanie shihana Hirokazu Kobayashi którego uczniem postanawia zostać. Towarzyszy mu we wszystkich stażach w Europie i co roku wyjeżdża na kilka miesięcy do Japonii by towarzyszyć mistrzowi w czasie jego japońskich podróży. Pozostaje jego uczniem przez ostatnie 25 lat jego życia. Savegnago uczestniczył w ponad 300 stażach prowadzonych przez Kobayashi Shihan. Savegnago sensei ma rzadko spotykane wyczucie dystansu, szybkości oraz co najważniejsze charakter “Iwa”. 

Giampietro Savegnago - 1953-2013

W 1972 roku przebywa w Turynie w celu odbycia służby wojskowej. Tutaj uczęszczał na kursy boksu, kendo i aikido, które stały się jego pasją. Podąża za lekcjami mistrza Gerbi, rzuca się na trening i pod koniec służby wojskowej jest już na poziomie 1 kyu. Po powrocie do domu uczy się u krajowego dyrektora technicznego FILPJ (Federazione Italiana Lotta Pesi Judo), maestro Giovanni'ego Filippini z Mediolanu.

W 1974 roku rozpoczął nauczanie aikido w klubie Judo Marzotto w Valdagno w prowincji Vicenza, tym samym po raz pierwszy wprowadzając Aikido do tej prowincji Italii. Promowanie tej sztuki walki było tak duże, że obecnie prowincja Vicenza ma największe zagęszczenie praktykujących aikido we Włoszech (dorośli i dzieci).