SHOBU AIKI - Historia - Etyka - Skarbnica Mądrości

SHOBU AIKI KYOKAI - HISTORIA - ETYKA - SKARBNICA MĄDROŚCI

O'Sensei Morihei Ueshiba - Dłonie w Gassho

HISTORIA AIKIDÔ

Starożytni Arjowie (Indoeuropejczycy) uprawiali sztuki walki, które zachowały się w Indii jako specyficzna śiwaicka joga dynamiczna (w tym wojskowa sztuka walki uprawiana przez Gurków). Aryjski system szkolenia Wojowników przeniknął do wielu narodów i kultur, w szczególności do Chin, gdzie sztuki zwane ogólnie Wu Shu kultywowano już 3500 lat przed e.ch. Osiągnięcia chińskich sztuk Wu Shu przeniknęły do Japonii około IV wieku e.ch., kiedy to Mistrz Akayama, syn trybuna prowincji Kyoto przebywał 32 lata w Chinach poznając najtajniejsze zasady i metody sztuk wojennych.

W ten sposób powstały podwaliny nowoczesnego, japońskiego Ju-jutsu znanego jako Daito Ryu. Współczesne Aikidô pochodzi od starożytnego Daito Aiki Ju-Jutsu udoskonalonego i skodyfikowanego przez Księcia Teijun (Teijun Fujiwara - czasami nazywany Sadazumi lub Sadagami), szóstego syna cesarza Seiva (850-880 e.ch.). Aiki Ju-Jutsu, przez syna księcia Tsunamoto, zostało przekazane pokoleniom rodziny Minamoto. W tym czasie sztukę posiadł Shunra Saburo Yoshimitsu z rodu Minamoto, który udoskonalał i rozwijał ówczesne Aikidô, Shobu Aiki. Obmyślił on zasady wielu technik i kombinacji obserwując zręczność pająka. Tak udoskonaloną czy rozwiniętą szkołę nazywał po prostu Aiki-jutsu. W 1574 roku protoplasta rodu, Takeda wyruszył do Aizu i przekazywał sztukę swym potomkom, którzy poznali ją jako techniki Aizu Todome. Później techniki i zasady AIKI przekazywane były kolejnym pokoleniom jako tajemna sztuka domu (klanu) Takeda i pozostawało jego rodzinną własnością aż do przewrotu Meiji w 1868 roku.

Po prozachodniej rewolucji Meiji, Soke Sokaku Takeda (Sensei) zaczął uczyć tej sztuki podróżując po całym kraju i w końcu osiedlając się na wspie Hokkaido. Jego syn otworzył Daitokan Dojo w Abashiri na Hokkaido i dalej rozwijał Aikidô, ściślej zbiór technik Aiki jako część systemu Daito Ryu, jako głowa szkoły Daito Ryu. Jednym z najznakomitszych uczniów Sokaku Takeda jest Morihei Ueshiba (1883-1969). Sensei Morihei Ueshiba zebrał techniki starych mistrzów, włączył do szkoły Daito Ryu elementy z innych szkół walki i dodał techniki własne wynikające z doświadczenia stosowania zasad AIKI w realnej walce na wojnie.

W ten sposób powstało czy raczej odrodziło się starożytne AIKIDÔ, SHOBU AIKI, AIKI-BUDO okresu Kamunagara. Celem Aikidô odtworzonego przez O'Sensei Morihei Ueshiba jest posuwanie naprzód życia i zrozumienia, a nie zniszczenie przeciwnika. Ostatnimi słowy Morihei Ueshiba Sensei do jego uczniów (Otagi) przed śmiercią było to, że Aikido powinno być nazwane "Shobu Aiki", wojenną sztuką służącą tworzeniu mądrości i charakteru. Obecnie Aikidô kontynuowane jest przez takich wielkich mistrzów oraz ich uczniów jak Koichi Tohei, Gozo Shioda, Yichihara Imoto, Minoru Mochizuki czy Hirokazu Kobayashi.

Dzisiejszy rozwój japońskiej Sztuki Walki AIKIDÔ (AI - harmonia, KI - moc, DO (Dou) - droga, sposób życia) został wypracowany życiem Morihei Ueshiba, człowieka głęboko uduchowionego, który w 1925 roku osiagnął satori (duchowe oświecenie). W ciągu swego życia usiłował bezpośrednimi studiami Budô i Kobudo (praktyka Sztuk Walki) skierować je ku odbudowaniu pierwotnych zasad starożytnego Kamunagara i uczynić je dostosowanymi i efektywnymi dla współczesnej ludzkości.

Kamunagara jest świadomością duszy wszechświata charakteryzująca się pełną pokoju drogą życia, opartą nie na filozofii czy ideologii, ale na intuicji i zrozumieniu praw Natury (Przyrody). Korzenie Kamunagara sięgają w "Złoty Wiek", dwanaście tysięcy lat temu, w erę wspólną tradycyjnych mitów Japonii, Chin, Korei, Okinawy, Hawajów, Oceanii i narodów obu Ameryk. Kamunagara ciągle leży u podstaw japońskiej kultury oraz szerzej tradycji Pacyfiku. Jego wpływ przyczynia się do trudności jakie mają w zrozumieniu Wschodu ludzie na Zachodzie, choć są Arjami, Wojownikami. 

PODSTAWY ETYKI WOJOWNIKÓW

Praktyka Budo, studia Aikido, Iaido, Karate czy Ju-jutsu powinny odbywać się w duchu BUSHIDO (kodeksu samurai czy bushi - rycerzy japońskich). BUSHIDO (czytamy: buszido) powstało poprzez zogniskowanie buddyzmu i shintoizmu w dawnej Japonii. Jest to kodeks o Drodze BU, Drodze Wojownika walczącego z własnym wnętrzem, oczyszczającego siebie (ego). Drogę japońskich wojowników można streścić w następujących punktach:

1. GI - prawidłowa decyzja podejmowana w równowadze ducha. Właściwa i prawdziwa postawa. Kiedy muszę umrzeć... po prostu umieram.

2. YU - bohaterska dzielność, odwaga, męstwo, brak jakiegokolwiek strachu.

3. JIN (dżin) - kosmiczna (duchowa) miłość, dobra wola skierowana do ludzkości, gotowość pomocy innym, chęć służenia światu.

4. REI - właściwe postępowanie, punkt zasadniczy, ceremonia, odpowiednie zachowanie, kulturalność.

5. MAKOTO - szczególna (całkowita) szczerość, prostolinijność, otwartość i tolerancja, ufność w siebie i w innych.

6. MEIYO - cześć i wspaniałość, wspaniałomyślność, budowanie dobrej postawy wobec ludzi i świata, dobroduszność, godność (arhata).

7. CHUGI (ćzugi) - oddanie się, lojalność, pokora, wierność czy wiara, ale też brak przywiązania, zdolność do poświęcenia siebie.

Jest to siedem fundamentów ducha Bushido. Droga samurai jest niezbędna i absolutna. Praktyka pochodząca od ciała i wynosząca się przez podświadomość na wyżyny ducha jest podstawą. Przy wychowywaniu uczniów w Dojo (czyt. dodźio) ma to ogromną wagę. Bushido nie jest filozofią - jest to silna praktyka, trening nad swoim wnętrzem i zewnętrzem. Na Zachodzie z Budo przejęte zostały czcze techniki, z budo powstało wiele sportów. Jest to pusta forma bez żadnego Ducha Drogi (Dô, Dou, Tao, Dao, Deo). Takie ćwiczenie jest bezsensowne i bezcelowe. Nie da to efektów technicznych. Nikt bez ćwiczenia siebie w Duchu Drogi nie posiądzie umiejętności budo. Ludzie Zachodu próbują utożsamiać praktykę umysłu, praktykę bushido z filozofią raczej, niźli z praktyką. Jest to absurd. Budo to praktyka wnętrza i zewnętrza, to ćwiczenie umysłu i ciała, to ścieżka do jedności. Nie ma filozofii w Budo. Uczcie siebie poprzez działanie. W Budo wszystko jest praktyką. Bushido kładzie w procesie wychowania nacisk na uspokojenie uczuć, zachowanie spokoju w każdej sytuacji, samokontrolę w stawianiu czoła wszelkim niepowodzeniom, nieprzywiązywanie się do idei narodzin czy śmierci, ubóstwienie czystości. Japońskie BUDO to WASA plus ZEN (czytaj: Dzen). Wasa to zbiory technik, ruchów ciała, to sposób ćwiczenia ciała. Zen to praca nad umysłem i duchem. Nie ma sztuki walki bez wasa albo bez zen. Musi być jedno i drugie, aby mogła istnieć całość.

UWAGI MISTRZA

Są to słowa, które skreślił O'Sensei Morihei Ueshiba dla tych i do tych którzy pragną kroczyć Drogą AIKI.

"Ponieważ słowo Ai - harmonia oznacza jednocześnie miłość, zdecydowałem się nazwać moje Budo - Aikido. Chociaż słowo Aiki znane jest od dawna, a Wojownicy używali je w przeszłości to ma ono odmienne znaczenie od tego w jakim ja je użyłem. Aiki nie jest techniką do pokonania wroga, ani technika walki, jest sposobem polepszania świata i uczynienia rodzaju ludzkiego jedną rodziną. Sekret aikido tkwi w zharmonizowaniu nas samych z uchem wszechświata i wprowadzeniu siebie we wszechświat. Ten, który osiągnął sekret aikido posiada wszechświat w sobie i może powiedzieć: ja jestem wszechświatem. Nikt mnie nie pokonuje niezależnie od tego jak szybki wróg może zaatakować. Jest tak ponieważ moja technika jest szybsza niż wroga. Nie jest to sprawa szybkości jako takiej, jest ona skończona zanim się zacznie. Kiedy wróg usiłuje walczyć ze mną, walczy z wszechświatem i musi złamać jego harmonię. Stąd w momencie kiedy podjął decyzję walki ze mną już przegrał, nie ma tu pojęcia czasu, pojęcia szybki czy wolny.

Aikido jest nieoporowaniem i dlatego jest to zawsze zwycięstwo. Ci, którzy mają spaczony charakter, są pokonani od samego początku, bo jak mają wzmacniać swój spaczony umysł, oczyścić serce i być zjednoczonymi z czynnościami wszystkich rzeczy w Naturze. Najpierw musisz uczynić serce Boga swoim, jest to ogromna miłość - wszechobecna we wszystkich rejonach i w całym czasie wszechświata. Nie ma niezgody w miłości, nie ma wroga w miłości. Stan niezgody, polegający na myśleniu o istnieniu wroga nigdy nie jest zgodny z wolą Boga. Ci, którzy się nie zgadzają, nie mogą być w harmonii z Wszechświatem. Ich Budo prowadzi do zniszczenia i nie jest to Budo konstruktywne. Dlatego współzawodnictwo w technikach, zwyciężanie lub przegrywanie nie jest prawdziwym Budo. Prawdziwe Budo nie zna porażki, nigdy nie przegrać znaczy nigdy nie walczyć. Pojęcie zwycięstwa odnosi się do zwycięstwa nad własnym stanem niezgody, oznacza to wykonanie powierzonej misji. Po prostu nie ma teorii tego co powiedziałem. Ćwicz to, a wtedy przyjmiesz wielką siłę jedności z Naturą.

Nie patrz w oczy przeciwnika, bo jego oczy wciągną twój umysł. Nie patrz na jego miecz, bo zostaniesz tym mieczem zabity. Nie patrz na niego, bo twoja dusza zostanie rozdzielona. Prawdziwe Budo jest kontynuowanie przyciągania, które wciąga w siebie całego przeciwnika. Wszystko co musisz robić to utrzymać taką postawę. Mogę stać nawet tyłem do przeciwnika, który atakuje uderzając. Zrani on siebie samego intencją uderzenia. Jestem połączony z wszechświatem i nic więcej. Kiedy stoję zostaje on wciągnięty we mnie. Nie ma czasu ani przestrzeni przed Ueshiba. W Aikido jest tylko wszechświat jako taki.

Mylisz się myśląc, że Budo znaczy mieć wrogów i przeciwników, być silnym i pokonywać ich. Prawdziwe Budo to jedność z wszechświatem, jest to połączenie z centrum wszechświata. W aikido jest wymaga postawa służenia pokojowi, wszystkim ludziom i stworzeniom na świecie. Nie do przyjęcia jest umysł taki, który życzy sobie, aby ciało było silne, a postaw ćwiczenia tyko do pokonania przeciwnika. Jeżeli ktoś pyta czy moje zasady Budo są wzięte z religii mówię, że nie, moje prawdziwe zasady Budo przyświecają religiom i prowadzą je do zrealizowania się. Jestem spokojny gdziekolwiek jestem atakowany. Nie przywiązuję wagi, ani do życia ani do śmierci i wszystko pozostawiam Bogu. Wyzbyj się stosunku do życia lub śmierci i posiądź umysł, który jemu wszystko pozostawia. Nie tylko kiedy jesteś atakowany, ale także całym życiem.

Prawdziwe Budo jest pracą miłości, jest czynnością dodawania życia wszystkim stworzeniom, a nie zabijaniem czy walczeniem jednego z drugim. Miłość jest bóstwem czuwającym nad wszystkim. Nic bez niej nie może istnieć, a aikido jest realizacją miłości. Aikido nie nawiązuje towarzystwa z ludźmi, z kim więc nawiązuje kontakt? Z Bogiem? Świat ten nie idzie w dobrym kierunku, ponieważ ludzie nawiązują kontakty jeden z drugim robiąc i mówiąc niemądre rzeczy. Dobre i złe istoty są wszystkie połączone w jedną światową rodzinę. Aikido porzuca przywiązanie, a rzeczy względnych nie nazywa dobrymi ani złymi. Aikido utrzymuje stan wzrostu i rozwoju i służy do realizacji wszechświata. W aikido kontrolujemy umysł przeciwnika zanim stawimy mu czoła, a więc wciągniemy go w siebie. Idziemy przez życie z owym przyciąganiem naszej duszy i udaje się nam osiągnąć ogólny pogląd na świat. Nieprzerwanie utrzymuję iż walka nie powinna istnieć. Z tego powodu ściśle zabraniam pojedynków w aikido. W aikido dusza przyjmuje atak i godzi się z nim pokojowo, związując i łącząc wrogów z wolą potęgi miłości. Poprzez miłość jesteśmy w stanie oczyścić innych.

Zrozum aikido jako Budo, a dopiero później jako drogę służenia, drogę do zbudowania światowej rodziny. Aikido nie jest dla pojedynczego kraju, czy jednostek - jedynym jego celem jest przedstawienie działa Boga. Prawdziwe Budo jest ochrona wszystkich istot w duchu miłości, duchu zgody. Zgoda oznacza iż każdy może zrealizować swoją misję. Droga oznacza pozostanie z wola Boga i wykonanie jej w sensie ćwiczenia. Jeśli pozostajemy choć trochę poza nią, to nie jest to wtedy Droga. Aikido jest drogą zmiecenia zła poprzez prawość naszego oddech zamiast miecza. Znaczy to przekształcenie świata zła w świat duszy - to jest misją aikido. Postawa zła zniknie, a dusza wzniesie się w zwycięstwie. Wtedy aikido zbierze owoce na tym świecie. Bez Budo narody dążą ku upadkowi, ponieważ Budo jest życiem w duchu miłości i rodzajem działalności wiedzy. Ci, którzy pragną studiować aikido powinni otworzyć swoje umysły, słuchać szczerości Boga i poprzez aiki - ćwiczyć ja. Powinieneś zrozumieć wielką mądrość aiki, i ćwiczyć ją i nieustannie uleopszać. Gorąco zacznij ulepszać swoją duszę. Chcę zachęcić ludzi do słuchania głosu aikido, nie jest to dla popierania innych, ale dla poprawienia własnego umysłu. To jest aikido i to powinno być twoją misją.

--- Wybrał: Shihan W. Gleason (7 dan)

"SKARBNICA" - WYBRANE WSKAZANIA O PRAKTYCE AIKIDO

Aikido nie jest sztuką walki z nieprzyjacielem i pokonaniem go. Jest drogą (Do, Dao) prowadzącą wszystkie ludzkie istoty ku życiu w harmonii jak w jednej wielkiej rodzinie. Sekretem aikido jest zrobienie siebie samego JEDNOŚCIĄ Z WSZECHŚWIATEM kierując się jego naturalnym ruchem.

Aikido jest szkołą moralności i kształtowania człowieka, jego charakteru i postaw, jest ludzką nauką i sztuką, która ma służyć całej ludzkości dla POKOJU.

Aikido nie narzuca dogmatów, jest własną DROGĄ rozwoju psychofizycznego jednostki, a tylko z pozoru jest droga samoobrony.

W Aikido każde poruszenie wykonujemy całym ciałem i umysłem, a nie tylko jednym z nich lub częścią ciała.

W Aikido nie należy się bić, walka to śmierć.

Aikido to jedność umysłu, ciała i KI, jedność z wszechświatem. Prawdę łączymy z naszym działaniem.

Ludzkie życie nie zaczyna się wtedy kiedy się urodzą, lecz wtedy, kiedy zaczną iść drogą aikido; daje to najprawdziwsze szczęście i otwarcie serc.

Bądź w zgodzie z Naturą i jej prawami, odrzuć to co sztuczne i nienaturalne na ile tylko możesz. Oprócz tego bądź również człowiekiem i żyj jak człowiek.

Góra nie śmieje się z rzeki, ponieważ ta leży nisko, ani też rzeka nie mówi źle o górze, ponieważ ta nie może się poruszać.

W Aikido ważnym jest umiejętne przeniesienie ze świata ciała do świata ducha.

W Aikido kiedy jesteś pchany E obracaj się, a kiedy jesteś ciągnięty zachodź (opływaj). Zginająca się wierzba na wietrze i woda wpływająca w sito wyznaczają kierunek ruchu AIKI. Reagujemy zawsze miękko na wszelkie ruchy zbliżające się do nas z dowolnej strony. Wiry powietrzne lub wodne wciągają lub odrzucają przedmioty, których dotkną, tak samo czynić powinni aikidocy.

Czy można stawiać opór na świecie gdzie nie ma oporu? Natura jest jednością i z nią nie można walczyć. Ruch Natury jest Twoim ruchem.

Miękkość jest stanem wierzby na wietrze, a w czasie burzy dęby się łamią, podczas gdy trzcina się tylko ugina.

W życiu postępuj tak jak dyktuje Ci Twoje Centrum (Tanden), a nie partkularyzm interesu, pycha, egoizm, pieniądze i sobkowstwo. Wyzbądź się żądzy władzy, egoizmu, własnej pychy i kultu pieniądza. Niszczy to bowiem Twoje centrum.

Ćwiczenie BUDO jest podejmowaniem boskiej (wszechświata) miłości, która właściwie stwarza i kultywuje wszystkie rzeczy w Naturze oraz asymiluje i używa się w naszych umysłach i ciałach. Techniki BUDO są tylko środkami do osiągnięcia tego celu.

W Aikido miecz (katana, bokken) lub kij (jo, bo) jest przedłużeniem Twojego ciała. Jeśli nie trzymasz go tak, jakby był żywy, nie ćwiczysz prawdziwego Aikido.

Nie ma formy ani stylu w aikido, ruch Twój jest ruchem Natury, której sekrety są niezgłębione i nieskończone. Aikido techniczne jest to dowolne tworzenie z nieporuszoności umysłu.

Kiedy ciało jest kontrolowane przez umysł E jest wtedy najzdrowsze. Brak zdrowia jest brakiem kontroli umysłu nad ciałem. Techniki dźwigni są dla usunięcia kurzu, który nagromadza się wokół przegubów i innych stawów. Ciało musi być od stóp do głów napełnione duchem E jest to sekret zdrowia aikido.

Siła fizyczna czyni człowieka słabym, szczególnie psychicznie (tzw. stresowcem). Celem Aikido jest wytworzenie rozwiniętej osobowości, zdrowego ciała i umysłu, oraz prawego i szlachetnego charakteru.

Ludzi nie interesuje ich własne wnętrze, sprawy psychiki, osobowości; wielu nie interesuje świat ducha. Jest to ta część, która została zapomniana i zatracona. Aikido jest po to, aby dać ją światu na nowo, a ludzi przywieść na ścieżkę rozwoju i wzrostu dla realizacji Wszechświata.

Aikido jest drogą zmiecenia zła poprzez prawość naszego oddechu zamiast miecza. Ze złam nie możesz walczyć gdyż sam staniesz się zły jeśli tylko zdecydujesz się wyjąć miecz. Jeśli tworzysz dobro to zło nie ma do Ciebie dostępu. Im więcej wytworzonego dobra na świecie, tym mniej miejsca na zło.

Aikido wytwarza klimat harmonii pomiędzy ludźmi wszystkich narodów. Możesz okazać się źródłem wiążącym ludzi w przyjaźni między narodami dzięki Ki. W aikido nie ma różnic klasowych, językowych religijnych czy politycznych. Sztuka nie jest sprawą jednego narodu, ale całego świata. Aikido jest wspólnym językiem, elementem nadrzędnym w zbliżaniu ludzi. Aby władać wspólnym językiem, trzeba się ze sobą spotykać, ćwiczyć i żyć razem. Jest to rodzaj nauki i sztuki, która ma służyć ludziom dla POKOJU. AIKI jest stanem miłości do wszystkich i wszystkiego.

"Dobre jest to co trudne do zdobycia"... "Nie kuleje wolno idący"... "Ten kto wie nie mówi, a ten co mówi ten nie wie"... "Ponieważ świat istnieje nie dla siebie, wciąż może trwać"... "Zmącona woda staje się czysta gdy stoi w spokoju"...

Każdy może widzieć jak słabość przezwycięża siłę, a delikatność podbija niewzruszone w człowieku przeszkody. Giętkość i siła ducha są sednem mocy. Gdy masz czyste sumienie stawisz czoła tysiącom wrogów.

(Wyboru dokonał Shihan Ryszard Z. Matuszewski spośród tekstów Sensei Sokaku Takeda (1859-1943), Morihei Ueshiba (1883-1969), Rinjiro Shirata (1912-1993), Gozo Shioda (1915-1994), Koichi Tohei (1920-2011), Kisshomaru Ueshiba (1921-1999), Morihiro Saito (1928-2002), Kyoichi Inoue (1935-2017), Lao Tsy i Konfucjusza. Artykuł wcześniej był zamieszczony jako trzy krótkie teksty na naszej zarchiwizowanej już stronie ceti.com.pl poświęconej Aikido i Shobu Aiki z lat 90-tych XX wieku. Shobu Aiki Kyokai to organizacja wewnętrzna, struktura pozioma, zrzeszająca adeptów różnych styli i szkół Aikido oraz Aikijujutsu i Jujutsu całkiem prywatnie zainteresowanych pogłębianiem wewnętrznych metod Shobu Aiki Budo, a wszelakie style, kluby i szkoły formalne nie mają znaczenia.)